Το "Ταξιδεύοντας με τον Πάοκ, μια ιστορία του σταθμού Λαρίσης" του Κωστή Καπελώνη, δεν ήταν και δεν ήθελε να είναι κιόλας μια ποδοσφαιρική ιστορία. Στήθηκε με αφορμή μια ποδοσφαιρική πραγματικότητα, αλλά απείχε μακράν από τα γήπεδα. Ωστόσο, αυτό δεν είναι κατανοητό από ανεγκέφαλους. Και έτσι, μετά από απειλητικά μηνύματα, mail, επιθέσεις στο διαδίκτυο και τρομερή δυσφήμιση από οπαδούς-τραμπούκους, η παράσταση έριξε αυλαία και σταμάτησε. Οι συντελεστές της, απογοητευμένοι από την αναπάντεχη τροπή που πήρε η ιστορία, εγκατέλειψαν την προσπάθεια να προσπαθούν να πείσουν για τα αυτονόητα...Έτσι λοιπόν, ακόμη μια φορά, η αθάνατη ελληνική μαλακία, η καφρίλα και η αμορφωσιά, έδειξε ποιοι είμαστε και ποιοι δεν θα μπορέσουμε ποτέ να γίνουμε. Δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τις πουλημένες φάσεις και τα στημένα παιχνίδια στο ελληνικό πρωτάθλημα, την κλεψιά και την μιζέρια γύρω μας και επαναστατούμε δήθεν για τους ήρωες του '21, για το θιγμένο μας εθνικό εγωϊσμό ενώ αδιαφορούμε για όλες τις πράξεις βίας και καταστολής που δεχόμαστε καθημερινά. Δεν άκουσα κανένα κανάλι να ενημερώνει για την διακοπή των παραστάσεων στο θέατρο Τέχνης, ούτε να επικρίνει κανέναν μεγαλοπαράγοντα ποδοσφαίρου. Γιατί ακριβώς αυτοί καθορίζουν την νοοτροπία και την ποιότητα του αθλητισμού, μέσα από τους οργανωμένους συνδέσμους που όλοι ξέρουν πόσο μαφιόζικα δουλεύουν, αλλά κανείς δεν το ομολογεί. Πρόκειται για συνδικάτα που προωθούν εγκληματικές ενέργειες, καθοδηγώντας αγέλες άβουλων σαν αυτούς που έσπασαν το θέατρο Τέχνης, επειδή θίχτηκε η ....ομαδάρα.
Φυσικά όλα αυτά τα άτομα, δεν νοιάστηκαν ούτε για το χώρο, ούτε για τους εργαζόμενους που έχασαν την δουλειά τους. Ας είναι καλά η ομάδα, η μπάλα και το στημένο ελληνικό πρωτάθλημα.
0 σχόλια: