Καταρχήν απορώ μαζί τους γιατί κανένας δεν είναι τόσο γυμνασμένος, για να αντέξει να κυκλοφορεί πολύ ώρα με το ποδήλατο, όσο και να νομίζει ότι μπορεί. Οι Έλληνες πάνε γυμναστήριο ένα μήνα και νομίζουν ότι γίνανε ολυμπιονίκες. Οι περισσότεροι σίγουρα θα εγκαταλείψουν το άθλημα μετά τα πρώτα κρύα και θα επιστρέψουν στο αγαπημένο τους αυτοκίνητο, με το aircodition και τη μουσικούλα τους. Εκεί ποντάρω αρχικά. Υπάρχουν όμως και μερικοί σκληροπυρηνικοί. Αυτοί πρέπει να αφανιστούν. Εξηγούμαι:
Κατεβαίνεις την λεωφόρο Μεσογείων, πρωϊ, με την τσίμπλα στο μάτι, αγχωμένος γιατί έχεις ήδη αργήσει στηη δουλειά. Κάνεις δεξιά να μπεις στον αγαπημένο σου λεωφορειόδρομο, τον πιστό σου φίλο στην αργοπορία και τσουπ, πετάγονται μπροστά σου σαν τα μανιτάρια οι φίλοι μας οι ποδηλάτες...Πού πας κύριε; Γιατί με κόβεις; Γιατί με αναγκάζεις να μπω στη λωρίδα μου και να στηθώ στην ουρά πίσω από τους βλάκες που πάνε νόμιμα στο δρόμο; Εξοργιστικό. Οι ποδηλάτες με φέρνουν στα όριά μου. Στην πιο κρίσιμη ανηφόρα πετάγεται ένας από αυτούς μπροστά μου, εκεί που πρέπει να πατήσω γκάζι για να βγω, επειδή ως κλασικός Έλληνας, έχω αφήσει την αλλαγή ελαστικών στο αυτοκίνητο σε τελευταία μοίρα και με κόβει πάλι!!! Μη μιλήσω για τα μέσα μαζικής μεταφοράς...Μπαίνω στο μετρό, όταν υπάρχει φυσικά και δεν έχει απεργία, και νάτος πάλι ο φίλος ο ποδηλάτης, με το σπαστό του ποδήλατο, μου πιάνει χώρο, με ενοχλεί, μου στερεί την άνεσή μου, το βόλεμά μου και έτσι μου έρχεται να κάνω μια κίνηση πολιτών, που είναι πολύ της μόδας, κατά των ποδηλατών. Άσε τη χαρά που έχουν...Αυτό πού το πας; Οδηγούν, αμέριμνοι, ακούγοντας μουσικούλα από τα MP3 τους, οργανώνουν δράσεις και παρεμβάσεις στην πόλη, με κάνουν δηλαδή να αισθάνομαι πολύ καθίκι σαν Έλληνας, που όπου πάω πάω με το αμαξάκι μου, έχω τσακωθεί με το περπάτημα, κορνάρω πριν ανάψει το πράσινο και βρίζω και όποιον με προσπερνάει. Έχω νεύρα δεν γίνεται αλλιώς. Αυτοί δηλαδή τί κάνουν και είναι τόοοσο χαρούμενοι; Η ποδηλασία τους κάνει χαζοχαρούμενους; Δες τους, παρατήρησέ τους. Είναι πραγματικά εξοργιστικά ευτυχισμένοι. Εγώ νομίζω ότι αυτοί οι ποδηλάτες είναι όλοι πλούσιοι. Δεν πρέπει να δουλεύουν. Το έχω αποκλείσει ως ενδεχόμενο, οι ποδηλάτες της Αθήνας να ανήκουν στην εργατική τάξη. Δηλαδή αν δουλεύανε, κανονικά, θα ήταν πτώματα. Όχι ποδήλατο δεν θα είχανε όρεξη να κάνουν και να τρέχουν δεξιά αριστερά, ούτε στο περίπτερο δεν θα πηγαίνανε με τα πόδια. Το έχω σκεφτεί πολύ και έχω πειστεί ότι οι ποδηλάτες είναι αργόσχολοι. Ελέγχεται και η πιθανότητα να είναι αριστεροί κοινωνικοί ακτιβιστές. Αυτούς τους φοβάμαι πιο πολύ γιατί με κάνουν να νιώθω ακόμη πιο μαλάκας που τρώω πιτόγυρα και βλέπω παρατράγουδα τα σκ αντί να τρέχω για ποδηλατάδα στο κέντρο.
Προτείνω λοιπόν την δημιουργία μιας αντικίνησης πολιτών, ενάντια στους ποδηλάτες της πόλης, ενάντια στην συνομωσία που εξυφαίνουν για όλους εμάς τους ήσυχους, βολεμένους πολίτες, που λέμε "δε βαριέσαι" και το εννοούμε, που αγαπάμε να μισούμε την άνεσή μας, την αναισθησία μας και την καλοπέρασή μας σε βάρος του συνόλου, που διεκδικούμε με τον γνήσιο τσαμπουκά μας να μην πληρώνουμε τα διόδια και τα εισητήρια στα μέσα μεταφοράς, αλλά ως εκεί. Δεν θα επαναστατήσουμε κιόλας...
Φήμες λένε ότι δημιουργούνται ήδη ποδηλατόδρομοι στους δρόμους της πόλης. Απειλείται ακόμη ζωτικός χώρος από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων μας και θα πρέπει να ξυπνάμε ακόμη πιο πρωϊ για να γλιτώσουμε την επιπλέον κίνηση. Στο τέλος θα μας αναγκάζουν να παίρνουμε το μετρό για να πάμε στην δουλειά. Θέλουν να μας κάνουν Ολλανδούς, εκεί το πάνε. Το ελληνικό φιλότιμο δεν ταιριάζει με το ποδήλατο. Θέλει γκάζια, μαγκιά και καλοπέραση. Το αχαλίνωτο ποδηλατοαντάρτικό τους δεν θα περάσει...
Κατεβαίνεις την λεωφόρο Μεσογείων, πρωϊ, με την τσίμπλα στο μάτι, αγχωμένος γιατί έχεις ήδη αργήσει στηη δουλειά. Κάνεις δεξιά να μπεις στον αγαπημένο σου λεωφορειόδρομο, τον πιστό σου φίλο στην αργοπορία και τσουπ, πετάγονται μπροστά σου σαν τα μανιτάρια οι φίλοι μας οι ποδηλάτες...Πού πας κύριε; Γιατί με κόβεις; Γιατί με αναγκάζεις να μπω στη λωρίδα μου και να στηθώ στην ουρά πίσω από τους βλάκες που πάνε νόμιμα στο δρόμο; Εξοργιστικό. Οι ποδηλάτες με φέρνουν στα όριά μου. Στην πιο κρίσιμη ανηφόρα πετάγεται ένας από αυτούς μπροστά μου, εκεί που πρέπει να πατήσω γκάζι για να βγω, επειδή ως κλασικός Έλληνας, έχω αφήσει την αλλαγή ελαστικών στο αυτοκίνητο σε τελευταία μοίρα και με κόβει πάλι!!! Μη μιλήσω για τα μέσα μαζικής μεταφοράς...Μπαίνω στο μετρό, όταν υπάρχει φυσικά και δεν έχει απεργία, και νάτος πάλι ο φίλος ο ποδηλάτης, με το σπαστό του ποδήλατο, μου πιάνει χώρο, με ενοχλεί, μου στερεί την άνεσή μου, το βόλεμά μου και έτσι μου έρχεται να κάνω μια κίνηση πολιτών, που είναι πολύ της μόδας, κατά των ποδηλατών. Άσε τη χαρά που έχουν...Αυτό πού το πας; Οδηγούν, αμέριμνοι, ακούγοντας μουσικούλα από τα MP3 τους, οργανώνουν δράσεις και παρεμβάσεις στην πόλη, με κάνουν δηλαδή να αισθάνομαι πολύ καθίκι σαν Έλληνας, που όπου πάω πάω με το αμαξάκι μου, έχω τσακωθεί με το περπάτημα, κορνάρω πριν ανάψει το πράσινο και βρίζω και όποιον με προσπερνάει. Έχω νεύρα δεν γίνεται αλλιώς. Αυτοί δηλαδή τί κάνουν και είναι τόοοσο χαρούμενοι; Η ποδηλασία τους κάνει χαζοχαρούμενους; Δες τους, παρατήρησέ τους. Είναι πραγματικά εξοργιστικά ευτυχισμένοι. Εγώ νομίζω ότι αυτοί οι ποδηλάτες είναι όλοι πλούσιοι. Δεν πρέπει να δουλεύουν. Το έχω αποκλείσει ως ενδεχόμενο, οι ποδηλάτες της Αθήνας να ανήκουν στην εργατική τάξη. Δηλαδή αν δουλεύανε, κανονικά, θα ήταν πτώματα. Όχι ποδήλατο δεν θα είχανε όρεξη να κάνουν και να τρέχουν δεξιά αριστερά, ούτε στο περίπτερο δεν θα πηγαίνανε με τα πόδια. Το έχω σκεφτεί πολύ και έχω πειστεί ότι οι ποδηλάτες είναι αργόσχολοι. Ελέγχεται και η πιθανότητα να είναι αριστεροί κοινωνικοί ακτιβιστές. Αυτούς τους φοβάμαι πιο πολύ γιατί με κάνουν να νιώθω ακόμη πιο μαλάκας που τρώω πιτόγυρα και βλέπω παρατράγουδα τα σκ αντί να τρέχω για ποδηλατάδα στο κέντρο.
Προτείνω λοιπόν την δημιουργία μιας αντικίνησης πολιτών, ενάντια στους ποδηλάτες της πόλης, ενάντια στην συνομωσία που εξυφαίνουν για όλους εμάς τους ήσυχους, βολεμένους πολίτες, που λέμε "δε βαριέσαι" και το εννοούμε, που αγαπάμε να μισούμε την άνεσή μας, την αναισθησία μας και την καλοπέρασή μας σε βάρος του συνόλου, που διεκδικούμε με τον γνήσιο τσαμπουκά μας να μην πληρώνουμε τα διόδια και τα εισητήρια στα μέσα μεταφοράς, αλλά ως εκεί. Δεν θα επαναστατήσουμε κιόλας...
Φήμες λένε ότι δημιουργούνται ήδη ποδηλατόδρομοι στους δρόμους της πόλης. Απειλείται ακόμη ζωτικός χώρος από την κυκλοφορία των αυτοκινήτων μας και θα πρέπει να ξυπνάμε ακόμη πιο πρωϊ για να γλιτώσουμε την επιπλέον κίνηση. Στο τέλος θα μας αναγκάζουν να παίρνουμε το μετρό για να πάμε στην δουλειά. Θέλουν να μας κάνουν Ολλανδούς, εκεί το πάνε. Το ελληνικό φιλότιμο δεν ταιριάζει με το ποδήλατο. Θέλει γκάζια, μαγκιά και καλοπέραση. Το αχαλίνωτο ποδηλατοαντάρτικό τους δεν θα περάσει...
1 σχόλια:
ΔΕ ΣΕ ΧΑΛΑΣΕ
ΧΟΧΟΧΟ