νάιλον σακούλα από τον πρώτο όροφο στη γωνία προς τον κάδο!..να φτύνεις από το μπαλκόνι και να κατουράς ακόμα από τον πρώτο όροφο τη νύχτα στο δρόμο!... Δεν σε είδα να σκουπίσεις να πλύνεις το πεζοδρόμιό σου αλλά να βρίζεις το Δήμαρχο που δεν καθαρίζει την εξώπορτα σου! Σε είδα να πετάς το κύπελλο του καφέ από το παράθυρο του αυτοκινήτου σου μπροστά στα πόδια του πεζού… και να παρατάς τα σκουπίδια σου στην παραλία ..ακριβώς εκεί που θα πας την άλλη μέρα να αφήσεις τα επόμενα… και να βρίζεις τον προηγούμενο (εσένα) ως γύφτο, αλλά και το κράτος που δεν καθαρίζει τις ακτές…Να γιατί η Πόλη σου βρωμάει από άκρη σε άκρη.
Πέρασα από τη δουλειά σου… σε είδα να παθιάζεσαι τάχα, να μιλάς για τη δουλειά σου , να υπερασπίζεσαι τους συναδέλφους και τα δικαιώματα τους, να υπερασπίζεσαι το μισθό… και ταυτόχρονα να αδιαφορείς για το αν παράγεις, , να μη δίνεις μία αν αποδίδεις, να λουφάρεις ,να την κοπανάς, να υπονομεύεις εντέλει το μεροκάματο σου… να γλείφεις το αφεντικό, τον συνδικαλιστή…να ποντάρεις στο ρουσφέτι, την ευκολία, το βόλεμα, να ρίχνεις το συνάδελφό σου,… να σκύβεις , να χειροκροτείς, να ψηφίζεις ανίκανους , να παραδίνεις το μέλλον σου και των παιδιών σου σε άχρηστους, ανίκανους, αριβίστες, ψεύτες, τσαρλατάνους, λαμόγια… χωρίς ποτέ να αντικρίσεις την αλήθεια κατάματα. Το εμείς στα λόγια και λογύδρια να γίνεται στην πράξη ρουφιανιά, διαβολή, συκοφαντία και πόλεμος ατομικισμού και του εγώ σου.
Σε άκουσα στο Σωματείο, στο καφέ, στη διαδήλωση… να ενδιαφέρεσαι για τα κοινά, για την Πόλη, για την Κοινωνία, για την Πατρίδα, για το λαό και να αναθεματίζεις τα λαμόγια , τους κεφαλαιοκράτες, τους διαπλεκόμενους, τους καταχραστές, τους ψεύτες πολιτικούς… και μετά στα πολιτικά γραφεία να προσκυνάς, να γλείφεις, να σέρνεσαι , να παρακαλείς ως πιστός οπαδός αφοσιωμένος στη μαμά-κόμμα αλλά και ως φίλος καρδιακός του λαμόγιου!.. Σε άκουσα να αποκαλείς γραφικούς όσους σου φώναζαν την αλήθεια και να ακολουθείς τους ψεύτες, τους κλέφτες και τα λαμόγια γιατί πίστευες ότι κι εσύ θα βολευτείς ίσως κάποτε…
Σε είδα στα Γήπεδα και στην οθόνη κολλημένο με τον εγκέφαλο να ξεχειλίζει μπάλα… να αποθεώνεις, να χειροκροτείς το αρχιλαμόγιο- πρόεδρο ,το πλυντήριο του μαύρου χρήματος που έβριζες πριν… να χαίρεσαι που χαριστήκαν τα χρέη της «δικής σου» ΠΑΕ!.. Να ουρλιάζεις από ενθουσιασμό που το ρεντίκολο- εκατομμυριούχος έβαλε γκολ… να είσαι τρισευτυχισμένος για την μεγάλη τεχνική ικανότητα του μπαλαδόρου σου έτοιμος να παίξεις ξύλο, και πέτρες, και φωτιές έτσι και σου τον προσβάλουν…
...αλλά και να κάνεις υψηλή κριτική στο χειρούργο γιατρό που σπούδαζε 40 χρόνια! Στο δάσκαλο, τον καθηγητή… και που ξέρουν αυτοί μπροστά σε σένα τι εστί βερίκοκο! Σε είδα να σέρνεσαι στα τέσσερα κάτω από τις δακρυροούσες τάχα εικόνες και τα ράσα του κάθε αγύρτη… να λιποθυμάς στην ουρά για την τάχα τίμια ζώνη του Εφραίμ και της παρθένου…αλλά να βλαστημάς στο φανάρι σαν … Σε είδα παθιασμένο παίκτη στα φρουτάκια, στο τζόγο, στη Ζήνωνος, στα τσοντάδικα… Σε είδα στον καναπέ και τα πρωινάδικα- μεσημεριανά κους-κους αφοσιωμένο, στις καρέκλες του καφέ-φραπόγαλου αραχτό και βαριεστημένο…
Δεν σε είδα να πελεκάς το ξύλο, να σκαλίζεις την πέτρα, να ζωγραφίζεις τον καμβά, να γράφεις το δικό σου ποίημα, να διαβάζεις … Να διαβάζεις ναι… να ξαναδιαβάζεις… άστο καλύτερα… θα σε αφήσω τώρα όχι για άλλο λόγο αλλά ειλικρινά μελαγχόλησα και δε σ`αντέχω… και αν εσύ που διάβασες το κείμενο ως εδώ διαφωνείς τότε ίσως είσαι μέσα στο μικρό ποσοστό των εξαιρέσεων… για σκέψου όμως τι μέλλον μπορεί να έχει αυτός ο τόπος με τέτοια νοοτροπία;
Τρέξε να γιορτάσεις μια υπέροχη προδιαγεγραμένη αυτοκτονία!...
0 σχόλια: