και όχι σαν μέσα για την λύση των προβλημάτων. Μερίδα πολιτών καταδικάζει το κράτος αλλά και την ίδια μας την δημοκρατία. Ανασφάλεια, έλλειψη εμπιστοσύνης, αδιέξοδα, απόγνωση είναι κάποια από τα συναισθήματα που κυοφορούνται.
Προκαλείται επιπρόσθετα θυμός, όταν ακόμα και σήμερα ακούμε από τον κο Τρός Καν ότι οι έχοντες φοροδιαφεύγουν.
Υπάρχουν πολίτες που δεν ανέχονται να πληρώνουν γιατί το κράτος δεν μπορεί να πιάσει αυτούς που δεν πληρώνουν. Προκαλείται αγανάκτηση όταν οι συνεπείς τιμωρούνται με επιπλέον βάρη γιατί κάποιοι απλά γλιστράνε χαρακτηριστικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα η αύξηση των εισιτηρίων και πως πολλοί συμπολίτες μας το αντιμετώπισαν αυτενεργώντας όταν αντιλήφθηκαν ότι αντί το κράτος να κάμψει την μη πληρωμή από τους ασυνεπείς, τιμώρησε τους συνεπείς με αύξηση τον εισιτήριων.
Ο κόσμος αρχίζει και αντιδρά μαζικά. Το κίνημα δεν πληρώνω, οι συμπλοκές της Κερατέας, οι επιθετικές ενέργειες πολιτών κυρίως σε πολιτικούς αλλά και σε άλλα σημαίνοντα δημόσια πρόσωπα. ΄
Δημιουργείται μια κατάσταση που εύκολα μπορεί να ξεφύγει. Υπάρχει ο φόβος να επικρατήσει η δικτατορία της βίας. Το κράτος τείνει να χάσει τον ρόλο που έχει σαν εγγυητής των δικαιωμάτων των αδυνάτων. Ο κόσμος δεν εμπιστεύεται, αναζητεί μορφές έκφρασης. Σε ένα μη ευνοούμενο κράτος, όταν δεν μπορώ να βρω το δίκαιο μου, το διεκδικώ. Δεν μπορεί κανείς να ενοχοποιήσει μια κοινωνία, όταν υπάρχουν πρόσωπα που κάνουν λάθη, όταν υπάρχουν θεσμοί που δείχνουν λάθος κατεύθυνση. Χρειάζονται ηγέτες που θα εμπνεύσουν, που θα οδηγήσουν το καράβι μακριά από τις φουρτούνες.
Βιώνουμε δύσκολους καιρούς. Η ιστορία δείχνει ότι σε δύσκολους καιρούς βγαίνουν μεγάλοι ηγέτες.
Ετικέτες
0 σχόλια: