Τρίτη 12 Απριλίου 2011

Πενήντα Αλήτες...

Έχει μεγάλο ενδιαφέρον να παρατηρήσει κάποιος ποιοι είναι οι δημοσιογράφοι που έχουν παραμείνει πιστοί στους νταβατζήδες της διαπλοκής και ουρλιάζουν από τα παράνομα τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά κανάλια, κατηγορώντας όλους τους εργαζόμενους.
Στα καθεστωτικά ΜΜΕ επικρατεί σήμερα τρομοκρατία σε βάρος των εργαζομένων.
Χιλιάδες δημοσιογράφοι, τεχνικοί και διοικητικοί υπάληλοι έχουν απολυθεί και όσοι παραμένουν ζουν σε καθεστώς τρόμου και περιμένουν ανά πάσα στιγμή την αναγγελία της απόλυσής τους.
Την ίδια στιγμή, καμιά πενηνταριά δημοσιογράφοι –δεν θα είναι παραπάνω- παίζουν το άθλιο παιχνίδι των αφεντικών τους και κατηγορούν μέσα από παράνομους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς όλες τις κοινωνικές και επαγγελματικές ομάδες που διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Κατηγορούν ακόμα και τους συναδέλφους τους που δεν είναι τόσο «πετυχημένοι» όσο οι ίδιοι.

Αυτοί οι πενήντα δημοσιογράφοι έχουν υποκαταστήσει τους πολιτικούς και τους δικαστές.
Περνάνε πρώτα από το γραφείο του καναλάρχη ή του εφοπλιστή για να πάρουν οδηγίες και μετά ξαμολιούνται σαν λυσσασμένα σκυλιά σε κάμερες και μικρόφωνα για να ξεράσουν –σαν παπαγαλάκια- την πιο άθλια και φασιστική προπαγάνδα που γνώρισε ποτέ ο τόπος.
Οι δημόσιοι υπάλληλοι, οι ιδιωτικοί υπάλληλοι, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι, οι φοιτητές, οι μετανάστες, οι κάτοικοι της Κερατέας -όλοι είναι ένοχοι για αυτούς τους πενήντα δημοσιογράφους, εκτός από τα αφεντικά τους και, βέβαια, τους ίδιους.
Οι νόμοι ισχύουν για όλους τους άλλους, εκτός από τους νταβατζήδες της διαπλοκής που νέμονται παράνομα τις δημόσιες συχνότητες, και τα παπαγαλάκια τους.
Όλοι πρέπει να πληρώσουν εκτός από αυτούς.
Όλοι ευθύνονται για την χρεοκοπία εκτός από τους ίδιους.
Κι ας ήταν αυτοί που ξέσκισαν τη χώρα – ο ρόλος αυτών των πενήντα δημοσιογράφων είναι να μας κάνουν να το ξεχάσουμε.
Μονίμως γκαζωμένοι, μονίμως μεθυσμένοι από τον ήχο της φωνής τους -και με την ψευδαίσθηση της δύναμης που τους δίνει η γλυκιά αγκαλιά του μεγαλοεργολάβου ή εφοπλιστή καναλάρχη- φωνάζουν, νευριάζουν και επιτίθενται χυδαία σε όποιον θεωρούν πως απειλεί τον αφέντη τους.
Και ποιοι είναι αυτοί οι δημοσιογράφοι; Είναι άνθρωποι με ταλέντο; Είναι άνθρωποι με αξία; Όχι, ήταν οι πιο βολικοί – τα πιο πιστά σκυλιά. Κανένας αξιοπρεπής και ταλαντούχος άνθρωπος δεν θα δεχόταν ποτέ να αποτελεί μέρος του παρακράτους και της Μαφίας που συνεχίζει να κυβερνά τη χώρα –ακόμα και μετά τη χρεοκοπία- και να την οδηγεί στον εξευτελισμό.
Είναι άλλο πράγμα οι απλοί και έντρομοι πια δημοσιογράφοι που εργάζονται στα καθεστωτικά ΜΜΕ –αν και έχουν κι αυτοί τις ευθύνες τους- και άλλο αυτοί οι πενήντα αλήτες που έχουν πουλήσει την ψυχή τους στο διάολο.

Τα καθεστωτικά ΜΜΕ παρακμάζουν εδώ και χρόνια και η πτώση τους θα είναι φαντασμαγορική και θορυβώδης.
Πανικόβλητοι οι νταβατζήδες της διαπλοκής βάζουν τα πρόθυμα σκυλιά τους να γαβγίζουν όλο και πιο πολύ, σε μια προσπάθεια να θυμίσουν κάτι από την παλιά τους δόξα και να πείσουν πως είναι δυνατοί ακόμα. Ξέρουν, όμως, καλά πως η θέση τους είναι στη φυλακή.
Δεν γίνεται να επιτρέψουμε σε πενήντα αλήτες να δικάζουν και να τρομοκρατούν καθημερινά τους πάντες. Θα αφήσουμε πενήντα ξεπουλημένους αληταράδες να διαλύσουν τη χώρα μας;

Αν αγαπάς την Ελλάδα και είσαι ελεύθερος άνθρωπος, μην αγοράζεις τις εφημερίδες τους.
Διάλυσέ τους. Τελείωσέ τους. Τώρα.

Pitsirikos
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις