Πέμπτη 21 Απριλίου 2011

Dogville...

Το 2003, ο Λαρς Φον Τρίερ, σκηνοθέτησε με την μινιμαλιστική του ματιά μια σπουδαία ταινία, το Dogville. Η ταινία, σκηνικά απέριττη και ενοχλητικά κριτική, αφορούσε την φύση και την έμφυτη τάση των συνανθρώπων μας για ανταπόδοση. Σήμερα, αυτό που αισθάνομαι ζώντας στην Ελλάδα, είναι η άποψη της Γκρέϊς για την εκδίκηση και την τιμωρία όσων με εκμεταλλεύονται.

Οι κάτοικοι της μικρής πόλης Dogville, υποδέχονται την κυνηγημένη Γκρέϊς και σε πρώτο χρόνο της προσφέρουν τα πάντα. Σπίτι, φαγητό και προστασία από τους διώκτες της. Κανένας όμως δεν το κάνει αφιλοκερδώς. Όλοι περιμένουν από την Γκρέϊς μια ανταποδοτική πράξη, οδηγώντας και την ίδια τελικά στο δρόμο της σκληρής εκδίκησης.
Δεν ξέρω πόσοι από εσάς, αισθάνεστε ότι αγαπάτε την Ελλάδα. Χθες το βράδυ, άκουγα εμβρόντητη την απειλή των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, πως θα κατεβάσουν τον γενικό, σε περίπτωση που κάποιος τολμήσει να τους ζητήσει το λόγο, για τις ληστρικές σπατάλες στην υπηρεσία. Ο συνδικαλισμός στην χώρα αυτή, είναι πιθανών στο μυαλό τους, σαν την σικελική μαφία, όπου ελέγχει δημόσιο χρήμα και πολιτικούς και απειλεί με την βία όποιον παραβιάσει τους δικούς της κανόνες. Αυτοί οι συνδικαλιστές, δεν ενδιαφέρονται για τα εργασιακά δικαιώματα. Ενδιαφέρονται μόνο για την κονόμα. Και όποιος τολμήσει να τους χαλάσει την δουλειά, σπάζοντας την ομερτά τους, τον εκδικούνται μέσω του ελληνικού λαού. Φοβερός τραμπουκισμός, δεν νομίζεις;
Έτσι λοιπόν, αφού το επίσημο όργανο και ο θεσμοποιημένος φορέας του ελληνικού συνδικαλισμού, η ΓΕΣΕΕ και ο κ.Παναγόπουλος δεν τολμάει να καταδικάσει την κλίκα της ΔΕΗ, ο κλήρος πέφτει σε σένα. Τώρα, εσύ απλά θα πρέπει να θεωρήσεις σπουδαία την ιδιωτικοποίηση του οργανισμού, άκριτα και χωρίς πολλά, γιατί απλά δεν ανέχεσαι δέκα αλήτες να εκβιάζουν την ζωή σου.
Το παραμύθι του συνδικαλισμού, που γενναία κατάπιαμε όλοι μετά την χούντα, ήρθε η ώρα να το φτύσουμε. Για να έχεις συνδικαλισμό, πρέπει να έχεις συνειδητοποιημένη αστική τάξη, άρα και μάχιμη εργατική τάξη. Με μικρομεσαίους, διορισμένους με μέσο και αμόφωτους, μην περιμένεις κάτι περισσότερο από αυτό που γίνεται σήμερα. Και ο τραμπουκισμός των δεητζίδων, είναι μόνο η αρχή. Αυτό που μας λένε, αν δεν το κατάλαβες, είναι πως "αφού με ανέχτηκες τόσα χρόνια, τώρα θα σε εκδικηθώ". Δεν φταίνε αυτοί που τα φάγανε. Φταις εσύ που δεν το ήξερες....Είναι το ίδιο με αυτό που σου λέει ο Πάγκαλος. Με περισσότερη μαγκιά...
Για να επανέλθω στην αγαπημένη μου ταινία, αυτό που μένει είναι η εκδίκηση. Όλα τα υπόλοιπα, έχουν γίνει. Σε αγάπησαν και μετά σε γδάρανε. Τώρα, ήρθε η σειρά σου. Στο τέλος του Dogville, η Γκρέϊς δολοφονεί τους κατοίκους και καίει ολόκληρη την πόλη. Δεν διστάζει να σκοτώσει ακόμη και μικρά παιδιά. Ο συμβολισμός είναι σαφής. Το κακό, πρέπει να κοπεί στην ρίζα. Δεν υπάρχουν ιδεολογικά και συναισθηματικά κριτήρια όταν η στιγμή φτάσει. Δεν ξέρω αν αυτό λέγεται επανάσταση γιατί η δική μου γενιά δυστυχώς, δεν έζησε επαναστάσεις. Όμως νομίζω ότι εδώ, σε αυτή την Ελλάδα, πρέπει σύντομα να γίνει κάτι. Για να τελειώνουμε με αυτό το Dogville...

Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις