Όμως τι κάνει ο λαός; Τι κάνουν οι εργαζόμενοι; Τι κάνεις εσύ; Τι κάνω εγώ; Τι κάνουμε όλοι; Τίποτε. Ναι! Απολύτως τίποτε.
Όσο περιμένουμε από τους άλλους να λύσουν το πρόβλημα μας, όσο αντιγράφοντας τους πολιτικούς μας εναποθέτουμε την λύση των προβλημάτων μας στους άλλους, τόσο το πρόβλημα γιγαντώνεται, τόσο η λύση απομακρύνεται τόσο γινόμαστε έρμαιο των ίδιων μας των πράξεων ( ή αν θέλετε της απραξίας μας ).
Αλήθεια γιατί πιστεύουμε ότι κάποιοι θα λύσουν τα προβλήματά μας; Γιατί περιμένουμε απ΄τους άλλους να βγάλουν τα κάστανα απ΄τη φωτιά;
Και έστω το κάνουνε. Με ποιό τίμημα; Είμαστε διατεθειμένοι να το πληρώσουμε;
Όταν εμείς περιμένουμε το πρόβλημα να περάσει, είμαστε υποχρεωμένοι να υποστούμε και τις συνέπειές του. Κανένας δεν θα μας βοηθήσει χωρίς τίμημα.
Και όσο εμείς αδιαφορούμε για το τίμημα, τόσο αυτό μεγαλώνει, τόσο περισσότερο μας οδηγεί στα βάθη της μαύρης τρύπας, τόσο μας απομακρύνει απ΄την προηγούμενη ζωή μας.
Οφείλουμε λοιπόν να αντιδράσουμε, οφείλουμε να αναλάβουμε μόνοι μας τον αγώνα για την έξοδο από την κρίση, οφείλουμε να αντισταθούμε.
Τότε ίσως να έχουμε το δικαίωμα να ελπίζουμε, τότε ίσως τα πράγματα να αλλάξουν, τότε ίσως να μπορέσουμε να σταθούμε στα πόδια μας.
Αν στρέψουμε την προσοχή των πολιτικών μας στη σωτηρία της γΕλλάδας, αν τους υποχρεώσουμε με τον τρόπο μας να ακολουθήσουν μια πολιτική αντάξια της ιστορίας μας, αν όλοι μαζί αναλάβουμε τις ευθύνες μας....
Θα νικήσουμε...
saktsak.blogspot
Ετικέτες
0 σχόλια: