Μετά το τέλος των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004 και αφού είχαμε ζήσει όλοι για ένα μήνα, μια Αθήνα διαφορετική, είχαμε πιστέψει ότι κάτι θα πήγαινε
καλύτερα.Ελπίζαμε ότι δεν θα πήγαιναν χαμένα τα τόσα χρήματα που ξοδεύτηκαν, που όλοι μας πληρώσαμε και που πληρώνουμε ακόμη και ότι κάτι θα κέρδιζε η πόλη μας από αυτό το πανηγύρι. Δυστυχώς όμως, είμαστε ίσως η μόνη χώρα, που δεν καταφέραμε να επωφεληθούμε τίποτα από τη διοργάνωση. Όχι μόνον η Αθήνα δεν έγινε καλύτερη, αλλά από τότε πηγαίνει από το κακό στο χειρότερο, όπως όλοι μας βλέπουμε.
Τώρα, λοιπόν, που πλησιάζουμε στο καλοκαίρι του 2011, νομίζω ότι η πόλη μας έχει μια δεύτερη μεγάλη ευκαιρία. Οι συγκυρίες είναι τέτοιες, που βοηθάνε να έχουμε πολύ τουρισμό. Τα ιστορικά γεγονότα που συντάραξαν και συνταράσσουν τις χώρες της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, και που ευχόμαστε να είναι για το καλό των λαών τους, δυσκολεύουν τους ξένους να τις επισκεφθούν.
Νομίζω, ότι η χώρα μας και βεβαίως η Αθήνα, θα δεχτεί πολλούς επισκέπτες. Ήδη γίνεται φανερό. Αν περπατήσει κανείς στο Μοναστηράκι, στην Πλάκα και τις γύρω περιοχές, βλέπει πολλούς ξένους, πολύ περισσότερους απ’ όσους είχαμε την ίδια εποχή τα προηγούμενα χρόνια. Ας κάνουμε κάτι, λοιπόν, έστω και την τελευταία στιγμή. Ας προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε την Αθήνα.
Νομίζω, ότι ο Δήμαρχος πρέπει να μπει επικεφαλής σε μια εκστρατεία για τη σωτηρία της Αθήνας. Να απαιτήσει από την Κυβέρνηση αλλά και από όλα τα άλλα κόμματα να συστρατευτούν για να δοθούν άμεσες λύσεις στα τεράστια προβλήματα που όλοι γνωρίζουμε.
Πιστεύω, ότι αν ο Δήμαρχος, βγει μπροστά και μιλήσει ανοιχτά, καθαρά και θαρραλέα στην Κυβέρνηση και στις ηγεσίες των κομμάτων, αλλά κυρίως στον κόσμο, στους κατοίκους αυτής της πόλης, μπορεί να τους κινητοποιήσει. Όλοι μπορούμε να πιέσουμε και να βοηθήσουμε για να δούμε μια πόλη καλύτερη, βεβαίως όχι μόνο για τους ξένους, αλλά και για εμάς που ζούμε καθημερινά εδώ.
Πιστεύω, ότι ο εθελοντισμός, που όλοι θαυμάσαμε την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων, μπορεί να κάνει θαύματα. Αρκεί ο κόσμος να πιστέψει σε κάτι και να δει μια έντιμη και ειλικρινή προσπάθεια. Βεβαίως, είναι δύσκολο να πεις στον κόσμο “έλα να δουλέψεις εθελοντικά για να κάνεις αυτά που θα έπρεπε να είχαν κάνει άλλοι, αυτοί που χρόνια πληρώνονταν γι’ αυτό, που έχουν κατακλέψει τα ταμεία και που δεν έκαναν απολύτως τίποτα”. Όμως, αυτοί δεν αγαπούν αυτόν τον τόπο. Εγώ είμαι ίσως πολύ ρομαντική, αλλά πιστεύω ότι ακόμα υπάρχουν άνθρωποι, νέοι και μεγάλοι, που πονούν αυτόν τον τόπο και που θέλουν να προσφέρουν. Άλλωστε, πάντα η ιστορία προχωρούσε με αυτούς τους “αφελείς”, αγνούς πατριώτες.
aixmi
Ετικέτες
0 σχόλια: