δεν θα χρεοκοπήσει αυτό το Καλοκαίρι, δεν θα χρεοκοπήσει ούτε το Φθινόπωρο, ούτε τον Χειμώνα. «Για την Άνοιξη του 2012 δεν μπορώ να σου πω», ήταν η φράση του, που αν την άκουγε το Σπίγκελ θα έβγαζε έκτακτο τεύχος. Το δεύτερο τρίμηνο του 2012 η Ελλάδα θα πρέπει να «σπρώξει» πολλά λεφτά στους δανειστές της για να «εξυπηρετήσει» παλαιότερα δάνεια της και βεβαίως λεφτά για τέτοιες «εξυπηρετήσεις» δεν (θα) υπάρχουν. «Η μια λύση είναι να μας δώσει ξανά ένα μεγάλο δάνειο το ΔΝΤ και η ΕΕ, και η άλλη λύση είναι να γίνει ένα … θαύμα από αυτά που προσδοκούν συνεχώς οι Έλληνες». Και αυτό το θαύμα δεν είναι άλλο από μια γενναία αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους. Μια φιλική αναδιάρθρωση όμως έστω και του 30% του ελληνικού χρέους δεν θα μας λύσει τα προβλήματα. Αντιθέτως για να επιτευχθεί αυτή η φιλική (ή εθελούσια ή εθελοντική) αναδιάρθρωση, η Ελλάδα θα πρέπει να έχει πείσει την αγορά και τους πιστωτές της ότι ακολουθεί το μνημόνιο και το επεκτείνει σε όλες τις «νοσούσες περιοχές» της. Που σημαίνει ότι οι αποκρατικοποιήσεις, ο δραστικός περιορισμός του δημοσίου και οι αλλαγές στον ιδιωτικό τομέα θα πρέπει να έχουν δώσει καρπούς εντός του 2011.
Τώρα θα μου πείτε πώς είδα εγώ όλες αυτές τις εκμυστηρεύσεις του κυβερνητικού αξιωματούχου – που δεν ήταν δα και τόσο εκμυστηρεύσεις γιατί αν έβλεπες τις κυριακάτικες εφημερίδες θα διαπίστωνες ότι τα σενάρια αυτά κυκλοφορούν. Η εκτίμηση μου είναι ότι ο κυβερνητικός αξιωματούχος είναι αιθεροβάμων. Η Ελλάδα δεν θα προδοθεί από την οικονομία της. Θα προδοθεί από την πολιτική της τάξη. Από τους «άρχοντες» της δηλαδή και τις άλλες «συνεργαζόμενες» εξουσίες (επιχειρηματίες, δικαστικούς, συνδικαλιστές, MEDIA). Δεν νομίζω δηλαδή ότι θα φτάσουμε στην Άνοιξη του 2012 για να μάθουμε αν χρεοκοπήσαμε ή όχι. Η αδυναμία ρύθμισης των μικρών και μεγάλων ζητημάτων που καθημερινά (δεν) αντιμετωπίζουμε δημιουργεί μια χιονοστιβάδα που κανείς δεν ξέρει πότε θα αρχίσει να κατηφορίζει την πλαγιά και ποια κατεύθυνση θα πάρει. Οι περισσότεροι βαυκαλίζονται ότι θα σαρώσει μόνο τους … άλλους, αλλά αυτό με τις χιονοστιβάδες δεν ισχύει. Όλα τα σημαντικά μένουν εκκρεμή και αναπάντητα χωρίς καν επικοινωνιακή διαχείριση και αρκεί μια μπούρδα σαν και αυτή περί επιστροφής στη δραχμή για να γεμίσουν οι τράπεζες με συνταξιούχους και μικροκαταθέτες (οι μεγάλοι καταθέτες ήδη έχουν φύγει για Κύπρο, Λονδίνο και Ελβετία) που θα τραβούν τις καταθέσεις τους για να τις βάλουν κάτω από τις πολυθρόνες στις οποίες θα κάτσουν περιμένοντας – μαζί με τους κυβερνητικούς, την Σαμαρική δεξιά, την Καρατζαφερική δεξιά, την λαϊκίστικη αριστερά - το επόμενο Αλ Τσαντίρι.
protagon
Ετικέτες
0 σχόλια: