Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Η ζωή μου όλη: τσάμπα οι κότες- τσάμπα οι μάγκες...

Καμμιά φορά η αφέλεια ή η εθελοτυφλία μου περνάει την κόκκινη γραμμή: να,τις προηγούμενες μέρες αναρωτιόμουν γιατί οι Ισπανοί, γιατί οι Αιγύπτιοι κι όχι εμείς. Τι περιμένουμε και δεν βγαίνουμε στους δρόμους κι αν όχι εμείς οι υποταγμένοι πια στη μοίρα μας μεσήλικες,
οι φρέσκοι, οι ζωντανοί, οι νεότεροι. Γιατί κοιμούνται τις νύχτες στις πλατείες οι Ισπανοί γιατί αυθόρμητα συγκεντρώθηκαν χωρίς όρντινα κομματικά και πώς αυτοί έχουν να εκφράσουν κάτι. Προσπαθώ να φανταστώ το ανάλογο εδώ και φαίνεται πως η δύναμή μου στο ονειρεύεσθαι έχει τρωθεί, ίσως ανεπανόρθωτα (η κυβέρνηση το ξέρει καλύτερα).

Αντ’ αυτού βάψαν μπλε τα λουκάνικα, πράσινες τις κότες του σούπερ μαρκετ και άρχισαν να χώνουν με κινήσεις παλινδρομικές  τα λουκάνικα στις κοιλιές απ τα κοτόπουλα, τα χωσαν και στο στόμα μιας πλαστικής σεξο κούκλας. Πράσινες κότες είναι η κυβέρνηση, οι μπλε γαμ..ες η Νέα Δημοκρατία. Τα αγόρια της ΔΑΠ , ντυμένα στα μπλε ξεφώνιζαν συνθήματα και κουνούσαν τους γοφούς τους μπρος πίσω. Στο πίσω μέρος του μυαλού τους προφανώς και δεν είναι εγγεγραμμένες οι εικόνες από τον πόλεμο του Βιετνάμ – κεφάλια των βιετκόγκ με χωμένα στο στόμα τους τα αποκομμένα όργανα τους. ΄`Όχι ρε μαλάκα, όχι ρε συ, τι μου λες τώρα».  Με άλλα έχουν μεγαλώσει αυτ' τα αγόρια, με ό,τι ακριβώς ανατρέφονται γενιές και γενιές νεοελλήνων.  Μεγάλο σχολείο το ποδόσφαιρο, το μεγαλύτερο. Τι πλατείες και πράσιν’ άλογα (και είναι και πράσινα!).

Για όσους δεν κατάλαβαν ας δουν ή ξαναδούν το βιντεάκι από τη γιορτή της ΔΑΠ .
Είμαστε άξιοι της μοίρας και της εξουσίας μας. Σκάστε και γαμάτε τις κότες.

Αναστασία Λαμπρία
 protagon
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις