Ήταν μόλις πριν από ένα χρόνο που η ΕΕ αποφάσισε να «σώσει» την Ελλάδα. Ο Όλι Ρεν, ο ευρωπαίος επίτροπος για τη νομισματική πολιτική, δήλωσε ότι η κίνηση αυτή ήταν «ιδιαιτέρως κρίσιμη για τις χώρες που δέχονται κερδοσκοπικές επιθέσεις τις τελευταίες εβδομάδες» αναφερόμενος στην Ισπανία και την Πορτογαλία.
"Η καθυστέρηση της αναδιάρθρωσης κοστίζει» λέει ο Αλεσάντρο Λέιπολντ, επικεφαλής οικονομολόγος του Συμβουλίου της Λισαβόνας (μία ερευνητική ομάδα με έδρα τις Βρυξέλλες) και πρώην αξιωματούχος του ΔΝΤ.
Ο Λέιπολντ προειδοποίησε ότι όσο αποφεύγεται το αναπόφευκτο, τόσο η εν δυνάμει οικονομική ανάπτυξη χάνεται και πολύ περισσότερα χρήματα σπαταλούνται σε νέες, μεγαλύτερες διασώσεις.
Εντέλει, υποστηρίζει, το αποτέλεσμα θα είναι μεγαλύτερες απώλειες για τους ομολογιούχους.
«Το πραγματικό πρόβλημα είναι οι περικοπές κεφαλαίου στις ευρωπαϊκές τράπεζες», λέει η Γουίτνεϊ Ντεμπεβουάζ, συνεργάτης της Arnold & Porter και πρώην αξιωματούχος της Παγκόσμιας Τράπεζας, η οποία έχει εμπειρία ως δικηγόρος σε χώρες που οδηγήθηκαν σε αναδιάρθρωση.
Όπως λέει η Ντεμπεβουάζ, στις αρχές της δεκαετίας του 1980, μεγάλες αμερικανικές τράπεζες δεν άντεχαν να παραδεχθούν ότι είχαν χάσει τεράστια ποσά στις χώρες της Λατινικής Αμερικής λόγω της κρίσης χρέους.
«Υπήρξε μια πενταετής περίοδος χρονοτριβής, ενώ η Citibank και άλλες τράπεζες ξαναέχτιζαν κεφάλαιο. Τελικά υπήρξε μια αναδιάρθρωση του χρέους και οι τράπεζες αντιμετώπισαν τις απώλειές τους», λέει η Ντεμπεβουάζ.
Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα δεν επιθυμεί να αναφέρει απώλειες, που είναι ένας λόγος που η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, όταν έρθει, μπορεί να μην αναγκάσει ομολογιούχους να αποδεχθούν «κούρεμα» ή μειώσεις κεφαλαίου. Αντ 'αυτού, η μείωση των επιτοκίων θα μπορούσε να επιτρέψει στην κεντρική τράπεζα να προσποιείται ότι δεν θα έχει χάσει χρήματα. Τελικά, όμως, το «κούρεμα» φαίνεται αναπόφευκτο.
Αν και αρκετές χώρες έχουν προχωρήσει σε αναδιαρθρώσεις ή πτωχεύσεις- όπως η Αργεντική, η Βραζιλιά, η Ουρουγουάη, η Ρωσία, η Ουκρανία, το Πακιστάν και το Εκουαδόρ- δεν υπάρχει κάποια συμφωνία στον τρόπο της αναδιάρθρωσης.
Σχεδόν πριν από μία δεκαετία το ΔΝΤ προσπάθησε να συντάξει έναν μηχανισμό αναδιάρθρωσης χρέους, κάτι σαν παγκόσμιος νόμος χρεοκοπίας. Ωστόσο η προσπάθεια απέτυχε. Σαν αποτέλεσμα μία αναδιάρθρωση μπορεί να είναι προβληματική.
Εν τω μεταξύ, η διαπραγματευτική θέση της Ελλάδας έχει βελτιωθεί από το γεγονός ότι περίπου το 90% των ομολόγων της που εκκρεμούν «διευκρινίζουν» ότι το ελληνικό δίκαιο θα ρυθμίσει όποιες διαφωνίες - και φυσικά η Ελλάδα μπορεί να αλλάξει τους νόμους της, αν χρειαστεί. Μπορεί να υπάρχει μια προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, αλλά ένας τρόπος για να ικανοποιήσει την απόφαση του δικαστηρίου είναι η έκδοση νέων ομολόγων.
Έτσι, αν η Ελλάδα υποχρεωθεί να καταβάλει αποζημίωση για τη μη εξόφληση παλαιών ομολόγων, θα μπορούσε να είναι σε θέση να συμμορφωθεί με την έκδοση νέων.
Γερμανοί αξιωματούχοι άφησαν να εννοηθεί πριν από μερικές εβδομάδες ότι μια «ελληνική» αναδιάρθρωση είναι πιθανή, αλλά έκτοτε έχουν σωπάσει. Αντιθέτως τώρα λένε ότι η Ελλάδα πρέπει να τηρεί το συμφωνημένο σχέδιο λιτότητας και τη μείωση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων. Το γεγονός δε ότι η χώρα αδυνατεί να εκπληρώσει τους στόχους της, αντιμετωπίζεται περισσότερο ως ενοχλητικό, αλλά όχι αποφασιστικής σημασίας.
Αργά ή γρήγορα θα υπάρξει μια ελληνική πτώχευση, ακόμη και αν είναι επισήμως χαρακτηριζεται ως «εθελοντική αναδιάρθρωση» που εγκρίθηκε από τους περισσότερους ομολογιούχους, τονίζει η Wall Street Journal. Η Ευρώπη θέλει να την καθυστερήσει τουλάχιστον μέχρι το 2013, όταν θα ισχύσουν νέοι κανόνες. Αλλά φαίνεται όλο και λιγότερο πιθανό ότι... το αναπόφευκτο μπορεί να καθυστερήσει τόσο πολύ.
epikaira
Ετικέτες
0 σχόλια: