Το δίκτυο γέμισε φωτογραφίες. Το 2011, ήταν αναμφίβολα μια χρονιά επανάστασης. Από την πλατεία Ταχίρ, μέχρι την Αθήνα και την Ν.Υόρκη, η επανάσταση ήταν στον αέρα. Μαζί με διάσημους θανάτους, της Άμυ, του Στιβ Τζομπς και του Οσάμα Μπιν Λάντεν, σε λίγες μέρες θα είμαστε λίγο περισσότερο ευτυχισμένοι που μια πολύ κακή χρονιά τελείωσε.
Αν και οι χρονιές δεν υπάρχουν για να τελειώσουν, μιας και ζούμε στην ευθεία της αιωνιότητας, ωστόσο το ψυχολογικό κομμάτι, μου λέει πως το 2011, φτάνει στο τέλος του. Δεν υπήρχαν και πολλές καλές στιγμές, το αντίθετο. Πολύ δυστυχία, πολλές καταστροφές και πολύς πόνος. Και η διάθεση στα χειρότερά της. Χωρίς λεφτά. Και χωρίς αποτέλεσμα στις μικρές μας επαναστάσεις. Ο κόσμος δεν άλλαξε, νομίζω δεν πρόκειται να αλλάξει. Η διάθεσή μας όμως, ίσως μπορέσει να διαλύσει αυτή την μαύρη μιζέρια που έχει απλωθεί πάνω από τον κόσμο. Αν όλοι μαζί φωνάζαμε "άντε γαμήσου 2011", μπορεί να το πιστεύαμε. Να φοβόταν και έφευγε φοβισμένο. Γιατί σε κανέναν από μας δεν αξίζει αυτό που περνάμε.
Αν και οι χρονιές δεν υπάρχουν για να τελειώσουν, μιας και ζούμε στην ευθεία της αιωνιότητας, ωστόσο το ψυχολογικό κομμάτι, μου λέει πως το 2011, φτάνει στο τέλος του. Δεν υπήρχαν και πολλές καλές στιγμές, το αντίθετο. Πολύ δυστυχία, πολλές καταστροφές και πολύς πόνος. Και η διάθεση στα χειρότερά της. Χωρίς λεφτά. Και χωρίς αποτέλεσμα στις μικρές μας επαναστάσεις. Ο κόσμος δεν άλλαξε, νομίζω δεν πρόκειται να αλλάξει. Η διάθεσή μας όμως, ίσως μπορέσει να διαλύσει αυτή την μαύρη μιζέρια που έχει απλωθεί πάνω από τον κόσμο. Αν όλοι μαζί φωνάζαμε "άντε γαμήσου 2011", μπορεί να το πιστεύαμε. Να φοβόταν και έφευγε φοβισμένο. Γιατί σε κανέναν από μας δεν αξίζει αυτό που περνάμε.
Ετικέτες
0 σχόλια: