Σουσαμένια ψωμάκια με γεύσεις. Η ζωή ήταν απρόβλεπτα όμορφη. Αν το σκεφτείς, αν κάτσεις να το δεις από την καλή του πλευρά, είναι καλοκαίρι Ιούλιος του 2012, ξέρεις, αυτό το καλοκαίρι δεν θα ξανάρθει ποτέ, είναι ένα και μοναδικό στην ιστορία, οπότε κάνε την ζέστη φίλη και μην γκρινιάζεις.
Αδειάζω και γεμίζω τις βαλίτσες και η ψυχή μου τραγουδάει, η καρδιά μου ερωτεύεται τους ανθρώπους, όχι τα μέρη, τα μέρη μένουν τα ίδια. Τα βλέπω εγώ πιο όμορφα γιατί ταξιδεύω με αυτούς που με αγαπούν.
Η Μεσογείων είναι ωραία, η Πανεπιστημίου, η Αθηνάς. Όλα μου αρέσουν. Και οι εξοχές και οι πόλεις. Τα βράδυα ξεπηδάνε εξωτικά πουλιά στο Χολαργό, βουϊζει η πόλη από αυτούς που φύγαν, μακάρι να γυρίσουν, να πάνε όλα καλά για όλους, χαμένοι μαζί θα περπατάμε το χειμώνα πάλι, σε αυτή την γαμημένη πόλη που η καρδιά της χτυπά τόσο δυνατά και τόσο αγαπημένα. Τα πρωϊνά θέλω τον καφέ μου μέτριο, αδημονώ να σε αγκαλιάσω από την αρχή, ή από το τέλος αν θες, εγώ τους ξέρω τους χωρισμούς, τους έχω ζήσει όλους, σε όλους τους δυνατούς συνδιασμούς. Παγωμένο νερό και ιδρώνεις ακόμη. Αλάτι θυμάμαι, πότε θα πάμε στην Πύλο; Πόσο θα με αγαπάς αν σε αφήσω τώρα; Πολύ; Λίγο;
Μην ξεχάσεις. Το ψυγείο θέλει απόψυξη. Χωρίς πλάνο θα χαθούμε στους δρόμους. Πάντα έτσι δεν ήθελες να ζεις; Σε ξέρω τόσο πολύ που θα μετρούσα τα σημαδάκια σου ένα ένα και θα στα περιέγραφα. Ζέστη όμορφη. Μην ξεχάσεις. Είναι μια φορά μόνο στην ιστορία αυτό το καλοκαίρι. Ιούνιος-Αύγουστος 2012. Μην το ξεχάσεις ποτέ.
Αδειάζω και γεμίζω τις βαλίτσες και η ψυχή μου τραγουδάει, η καρδιά μου ερωτεύεται τους ανθρώπους, όχι τα μέρη, τα μέρη μένουν τα ίδια. Τα βλέπω εγώ πιο όμορφα γιατί ταξιδεύω με αυτούς που με αγαπούν.
Η Μεσογείων είναι ωραία, η Πανεπιστημίου, η Αθηνάς. Όλα μου αρέσουν. Και οι εξοχές και οι πόλεις. Τα βράδυα ξεπηδάνε εξωτικά πουλιά στο Χολαργό, βουϊζει η πόλη από αυτούς που φύγαν, μακάρι να γυρίσουν, να πάνε όλα καλά για όλους, χαμένοι μαζί θα περπατάμε το χειμώνα πάλι, σε αυτή την γαμημένη πόλη που η καρδιά της χτυπά τόσο δυνατά και τόσο αγαπημένα. Τα πρωϊνά θέλω τον καφέ μου μέτριο, αδημονώ να σε αγκαλιάσω από την αρχή, ή από το τέλος αν θες, εγώ τους ξέρω τους χωρισμούς, τους έχω ζήσει όλους, σε όλους τους δυνατούς συνδιασμούς. Παγωμένο νερό και ιδρώνεις ακόμη. Αλάτι θυμάμαι, πότε θα πάμε στην Πύλο; Πόσο θα με αγαπάς αν σε αφήσω τώρα; Πολύ; Λίγο;
Μην ξεχάσεις. Το ψυγείο θέλει απόψυξη. Χωρίς πλάνο θα χαθούμε στους δρόμους. Πάντα έτσι δεν ήθελες να ζεις; Σε ξέρω τόσο πολύ που θα μετρούσα τα σημαδάκια σου ένα ένα και θα στα περιέγραφα. Ζέστη όμορφη. Μην ξεχάσεις. Είναι μια φορά μόνο στην ιστορία αυτό το καλοκαίρι. Ιούνιος-Αύγουστος 2012. Μην το ξεχάσεις ποτέ.
0 σχόλια: