Ένα στυλ που συμπυκνώνει μερικές παθολογίες της εποχής, ειδικά της τελευταίας δεκαετίας που μας οδήγησαν στην κρίση.Ηθελημένη άγνοια. Δεν ξέρει τι δεν ξέρει. Υιοθετεί βιαστικά όποια μπαλαφάρα μπορεί πρόσκαιρα να εντυπωσιάσει δίχως να νοιάζεται για τις τελικές συνέπειες των επιλογών του. Παραμυθιάζεται από αυθεντίες και κάθε είδους κόλακες - συμβουλάτορες.
Χάνει τη μάχη από τα αποδυτήρια. Αυτοϋπονομεύεται από την αντιπολιτευτική τακτική του. Περιφρονεί όλες τις προειδοποιήσεις κινδύνου. Πουλά πριν τις εκλογές ειδυλλιακές εικόνες που συγκρούονται με την πραγματικότητα. Είτε συνειδητά, αν είναι κυνικός, για να μπει πάση θυσία στο κάδρο της εξουσίας ή γιατί έχει λίγο μυαλό και παίρνει πάντα το επιθυμητό για πιθανό ή πραγματικό.
Αν δεν μπορείς να τα κάνεις καλύτερα, λέει η αλφαβήτα, τουλάχιστον μην τα κάνεις χειρότερα. Κατά κανόνα δείχνει μια ασύλληπτη επινοητικότητα στο δεύτερο. Μεγαλοπιάνεται. Φαντασιώνεται μεγαλειώδεις «μεταρρυθμίσεις» , χάνει τη μάχη στα πιο αναγκαία και στοιχειώδη.
Κάνε κάτι όσο γίνεται πιο απλά και γρήγορα με την ελάχιστη παρέμβαση της γραφειοκρατίας και των υπερρυθμίσεων. Κι όμως είναι ταλέντο στο να τα μπερδεύει, να ανακατεύει, να επινοεί Ταμεία, Παρατηρητήρια, ΜΚΟ, Αρχές, Επιτροπές, Ινστιτούτα, «open και πράσινα», μηχανισμούς, να βρίσκει πάντα την πιο περίπλοκη διαδρομή.
Συγκέντρωση στα τελικά αποτελέσματα, ειδικά εν μέσω κρίσης, κι όχι κυνήγι των εφήμερων εντυπώσεων με λαμπρούς «νόμους» στα χαρτιά και περίτεχνες εγκεφαλικές «μεταρρυθμίσεις». Η αδιαφορία για τα πρακτικά αποτελέσματα είναι η δεύτερη φύση του.
Νόμοι! Νόμοι! «Αχ! Σάκη», είπα κάποτε στον μακαρίτη Πεπονή. «Όλοι οι μαθητευόμενοι μάγοι ονειρεύονται ένα νόμο που θα μείνει στην ιστορία με το όνομά τους».
Σπέρνει σιτάρι, φυτρώνει βρώμη ή κριθάρι. Αγνοεί τον Νόμο των Ακούσιων Συνεπειών και Πράξεών του. Πάντα κάτι άλλο προκύπτει. Πάντα κάποιοι άλλοι φταίνε για τις αποτυχίες του.
Ο χρόνος είναι το παν στη διαχείριση μιας καταστροφικής κρίσης αλλά ο χρονικός του ορίζοντας δεν ξεπερνά τις επόμενες εκλογές, καμιά φορά την επόμενη δημοσκόπηση. Είναι εντυπωσιακή η ηθελημένη τυφλότητά του ενώπιον της επερχόμενης κρίσης τα κρίσιμα ειδικά χρόνια 2007-10.
Ο άνθρωπος μιλά αφ’ υψηλού, από καθέδρας. Μας κάνει και χάρη που είναι υπουργός ή αξιωματούχος. Είναι «φωταδιστής», θέλει να σώσει, να εκσυγχρονίσει την Ελλάδα, αλλά σιχαίνεται τους καθυστερημένους και διεφθαρμένους Έλληνες. Ναι, ένα ατύχημα της ιστορίας τον έκανε πολιτικό ή διοικητή ή συμβουλάτορα σε λάθος γεωγραφικό μήκος και πλάτος του πλανήτη.
Αγνοεί ότι ένα αυθεντικό, ανανεωτικό, μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα αποτυγχάνει αν δε γειωθεί, μεταβολιστεί, μεταστοιχειωθεί στο βιωματικό, συναισθηματικό, μυθικό υπόβαθρο της λαϊκής ψυχής. Για αυτό έχουμε πλημμύρα από καθέδρας «μεταρρυθμιστών» χαμένων ή αποτυχημένων μεταρρυθμίσεων. Οι «μεταρρυθμιστές» θριαμβεύουν, η Ελλάδα πέφτει σε βαθιά χαράδρα που είναι αδύνατο και τον πάτο να δεις.
«Ωραίο σχέδιο, παντελώς ανεφάρμοστο», είναι η ειδικότητά του.
Από το Α υπό προϋποθέσεις πας στο Β, υπό άλλες στο Γ. Μέχρι εκεί μπορείς να κάνεις βάσιμες προβλέψεις. Αυτός μόλις δει το Α, φωνάζει Ω, δίχως να το γνωρίζει. Ένα φτιαχτό Ω που θέλει σώνει και καλά να το φορέσει απ’ έξω καπέλο στην πραγματικότητα η οποία σύντομα το ξεβράζει ή αλλοιώνει το νόημά του. Σχεδίασε ρε φίλε το Α, Β, Γ, άντε πήγαινε μέχρι το Δ, κι άσε το χρόνο, τη δύναμη της προσαρμογής και της αλλαγής, την πρωτοβουλία των ανθρώπων, τον πειραματισμό, την ίδια τη μορφογενετική δύναμη των υποσυστημάτων να σου δείξουν τα επόμενα βήματα.
Έπαιρνε πάντα τη Φούσκα και την αντεστραμμένη πυραμίδα με τα δανεικά σαν Σύγκλιση με την Ευρώπη. Ανήκει στο λαμπρό Κλάμπ της Σύγκλισης.
Δεν μαθαίνει ποτέ από τα σφάλματά του. Αν του δώσεις μπόλικο σκοινί θα βρει τρόπο να κρεμαστεί μόνος του. Αν πέσει σε λάκκο θα συνεχίσει να σκάβει. Παρόλα αυτά επιζεί, έχει πολύ ισχυρό ένστικτο αυτοσυντήρησης.
Αγώνας για το αυτί και την εύνοια του εκάστοτε αρχηγού, είναι βασικός κανόνας επιβίωσής του. Θέλει ταλέντο να κάνεις τον αρχηγό συμμέτοχο στα σφάλματά σου. Αν δεν σε στηρίξει αδυνατίζει και τη θέση του. Όποιος χτυπά εσένα χτυπά και τον κηδεμόνα σου. Αυτό ισχύει και για τα ισχυρά ΜΜΕ που σε προωθούν. Αν σε ξεμπροστιάσουν όταν τα κάνεις μπάχαλο πλήττουν και τη δική τους αξιοπιστία. Γι’ αυτό κανείς δεν χάνεται στην αγορά των μαθητευόμενων μάγων.
Μην τον υποτιμάς. Έχει δυνατή μύτη στις ανακατατάξεις ισχύος, μυρίζεται από μακριά τα ισχυρά κέντρα, φροντίζει να είναι στη σωστή θέση, τη σωστή ώρα. Καταγγέλλει το παλαιοκομματικό μικρό-ρουσφέτι αλλά επιδεικνύει εκπληκτική ικανότητα να τοποθετεί δικούς του ανθρώπους σε επίλεκτες θέσεις, να χρησιμοποιεί τα ευρωπαϊκά «προγράμματα» και το δημόσιο χρήμα για την αυτοπροώθησή του, την οικοδόμηση των «συμμαχιών» του και των μοντέρνων πελατειακών του δικτύων. Τα open gov αυτός τα μασάει.
Συνήθως φαντασιώνεται ότι είναι Δελφίνος. Πρωθυπουργός σε αναμονή. Ο δελφινισμός είναι το «μεταρρυθμιστικό» του κίνητρο. Η Ελλάδα είναι συχνά μόνο το πρόσχημα.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στο προσωπικό blog του Μ.Ανδρουλάκη
http://mimisandroulakis.blogspot.com
Ετικέτες
0 σχόλια: