Σάββατο 29 Ιανουαρίου 2011

Ο Ξαρχάκος στο Γκάζι και ο Βασιλάκης στους Καραμεροχαριτάτους...

Ο Σεφέρης έλεγε ότι "ο μεγάλος καλλιτέχνης δεν είναι της εποχής του, είναι αυτός η εποχή του". Δεν ξέρω αν τα μέσα ενημέρωσης τους έχουν αποκλείσει, αν και πιστεύω ότι το μέσο είναι η τέχνη τους, αλλά δυστυχώς στην Ελλάδα, αυτοί που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν τον κόσμο σιωπούν. Δεν καταλαβαίνω ποια είναι η διαφορά από μια χούντα σήμερα. Όλοι παραπονιόμαστε για αυτά που γίνονται, οι εργαζόμενοι αγωνιούν για το αύριο, τα κόμματα και ειδικά η ανύπαρκτη ελληνική
 αριστερά παλλινδρομεί στο ένδοξο παρελθόν άλλων εποχών και το όραμα που μπορεί να εμπνεύσει κοινωνικούς αγώνες περιορίζεται στην φιλότιμη προσπάθεια του κ. Θεοδωράκη και της "Σπίθας".
Όμως ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη, και στο κάτω κάτω ο αξιότιμος κ. Θεοδωράκης, έχει κάνει την δουλειά του και με το παραπάνω. Είναι απορίας άξιον που ακόμη και σε αυτή την ηλικία έχει διάθεση για ανυπακοή και πραγματικά μπράβο του. Ωστόσο αναρωτιέμαι πού στο καλό είναι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που με τα τραγούδια τους, την μουσική τους και γενικά το καλλιτεχνικό τους έργο θα μπορούσαν αν όχι να υποκινήσουν μια αντίσταση, τουλάχιστον να δηλώσουν την αντίδρασή τους στην σημερινή κατάντια.
Διάβαζα πρόσφατα για τις εξωφρενικές τιμές σε μαγαζί στο Γκάζι όπου ο κ. Ξαρχάκος παρουσιάζει το έργο του με νέους καλλιτέχνες και έφριξα. Είναι δυνατόν σε εποχές σαν τη σημερινή ένας βαθύτατα λαϊκός συνθέτης, να ορίζει ταρίφες των 50 και 60 ευρώ- χωρίς ποτό- ανά άτομο; Σε ποιούς απευθύνονται; Δεν ξέρω αν ο κ. Ξαρχάκος θεωρεί ότι το έργο του είναι κάτι διαφορετικό από λαϊκή κληρονομιά, ή αν ο ίδιος αισθάνεται εστέτ, νομίζω πάντως πως σε μια εποχή ανοχής και ενοχής, θα έπρεπε να μεγαλώνουν οι φωνές αυτών των σπουδαίων καλλιτεχνών και όχι να στριμώχνονται σε mainstream μαγαζάκια για τους λίγους.
Έμαθα επίσης πρόσφατα, πως ο κ. Παπακωνσταντίνου που έχει εμπνεύσει τουλάχιστον 2 γενιές με τη φωνή και τα τραγούδια του, έδωσε μια αρκετά εκτεταμένη συνέντευξη σε πρωϊνη εκπομπή, όπου βασικά δεν έκανε καμία νύξη για κανένα κοινωνικό ή πολιτικό ζήτημα, παρά μόνο έπαιζε το παιχνίδι της πρωϊνής ζώνης και μας πληροφόρησε απλά πως δεν χωρίζει με την κ. Ράντου. Και κάποιος νοιάστηκε...Ρε άνθρωπε, αν ήσουν ο Ρουβάς, θα είχε ένα ενδιαφέρον η προσωπική σου ζωή. Αλλά από σένα περιμένουμε να ακούσουμε άλλα πράγματα.
Είναι χαζό πλέον και πρέπει να το καταλάβουμε πως δεν περιμένουμε από κανέναν τίποτα. Τουλάχιστον όμως, οι άνθρωποι που ενέπνευσαν ολόκληρες γενιές θα πρέπει να είναι πιο "τίμιοι" με τις επιλογές τους. Νομίζω πως ο τρόπος σου φανερώνει και το ποιόν σου τελικά και αν πεθάναν οι ιδεολογίες στα χρόνια που ζούμε, δεν έχουν πεθάνει οι ιδέες. Εδώ και καιρό έχει πάψει να είναι "προνόμιο" της αριστεράς η λαϊκή αγανάκτηση. Ο κόσμος χρειάζεται ένα σκοπό και όσο δεν εμπνέεται από κανέναν, θα συνεχίσει να ζει αυτήν την καθημερινή μιζέρια που βιώνουμε όλοι μας τον τελευταίο καιρό.
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις