δικαίωμά μας να διασκεδάζουμε μέχρι το πρωί, ανακαλύπτουμε τα λεγόμενα after και πάμε κατευθείαν για δουλειά μετά την διασκέδαση. Δεν μας ένοιαζε, μπορούσαμε άνετα να το κάνουμε, γιατί είχαμε το χρήμα και την ψυχολογία ότι κανείς δεν θα μας επιβάλλει φρένο στην καλοπέρασή μας.
Ήταν μια ωραία εποχή για εμάς που προλάβαμε το άνοιγμα των μαγαζιών μετα τις 12.30 και που τα κλείναμε τις πρωινές ώρες. Ο Παπαθεμελής είχε προσπαθήσει να δρομολογήσει την ευρωπαϊκή νοοτροπία της διασκέδασης αλλά δεν είχε καταφέρει παρά να γεμίζουν τα αυτόφωρα από ανυπάκοους ιδιοκτήτες και να αδειάζουν την επόμενη για να ξαναγεμίσουν. Η διάθεση παρέμενε υψηλή και όλοι μας κοροιδεύαμε το νόμο του ωραρίου.
Σήμερα η κατάσταση είναι απογοητευτική. Δύσκολα θα βρεις άνθρωπο να κυκλοφορεί μετά τις 12.00 τις καθημερινές για διασκέδαση. Αν κάνεις μια βόλτα στην Αθήνα, νομίζεις πως μετά τις 11.00 το βράδυ, έχει επιβληθεί στρατιωτικός νόμος, όλοι μας μαζευόμαστε στα σπίτια νωρίς και αναβάλλουμε εξόδους λόγω οικονομικής κρίσης. Τα περισσότερα νυχτερινά κέντρα, δουλεύουν πια Παρασκευή και Σάββατο, ανοίγουν και κλείνουν νωρίς, προσπαθούν απλά να επιβιώσουν, να μην κλείσουν οριστικά.
Οι εποχές αλλάξανε δραματικά στη διασκέδαση . Προσπάθησε να θυμηθείς τις κουβέντες που έκανες πριν λίγο καιρό. Όλοι λέγαμε πάντα "εδώ είναι Ελλάδα, είμαστε γλετζέδες, δεν μπορούν να μας αλλάξουν". Λέγαμε με σιγουριά ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα εδώ. Δεν μπορούν να μας αλλάξουν την νοοτροπία και μας μας κάνουν Ευρωπαϊους.
Είμαστε ήδη Ευρωπαίοι και δεν το έχουμε καταλάβει. Με μια διαφορά. Μας έχει επιβληθεί η νέα τάξη δεν την επιλέξαμε. Δεν καθόμαστε σπίτι από επιλογή, αλλά από αδυναμία να πληρώσουμε την διασκέδασή μας. Αυτό είναι και το σημαντικότερο. Μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε στη νέα κατάσταση, με σκυμμένο το κεφάλι, να δεχόμαστε ήττες που ξεκινάνε από τα σημαντικά μέχρι τα ασήμαντα. Με απάθεια. Κάποτε κάναμε πορείες για το ωράριο και το δικαίωμά μας στο ξενύχτι. Τώρα ούτε λόγος για διαμαρτυρίες. Δεχόμαστε παθητικά ό,τι μας σερβίρουν. Αυτό είναι και το πιο ανησυχητικό. Πότε θα ξενυχτήσουμε όπως παλιά;
Σήμερα η κατάσταση είναι απογοητευτική. Δύσκολα θα βρεις άνθρωπο να κυκλοφορεί μετά τις 12.00 τις καθημερινές για διασκέδαση. Αν κάνεις μια βόλτα στην Αθήνα, νομίζεις πως μετά τις 11.00 το βράδυ, έχει επιβληθεί στρατιωτικός νόμος, όλοι μας μαζευόμαστε στα σπίτια νωρίς και αναβάλλουμε εξόδους λόγω οικονομικής κρίσης. Τα περισσότερα νυχτερινά κέντρα, δουλεύουν πια Παρασκευή και Σάββατο, ανοίγουν και κλείνουν νωρίς, προσπαθούν απλά να επιβιώσουν, να μην κλείσουν οριστικά.
Οι εποχές αλλάξανε δραματικά στη διασκέδαση . Προσπάθησε να θυμηθείς τις κουβέντες που έκανες πριν λίγο καιρό. Όλοι λέγαμε πάντα "εδώ είναι Ελλάδα, είμαστε γλετζέδες, δεν μπορούν να μας αλλάξουν". Λέγαμε με σιγουριά ότι δεν γίνονται αυτά τα πράγματα εδώ. Δεν μπορούν να μας αλλάξουν την νοοτροπία και μας μας κάνουν Ευρωπαϊους.
Είμαστε ήδη Ευρωπαίοι και δεν το έχουμε καταλάβει. Με μια διαφορά. Μας έχει επιβληθεί η νέα τάξη δεν την επιλέξαμε. Δεν καθόμαστε σπίτι από επιλογή, αλλά από αδυναμία να πληρώσουμε την διασκέδασή μας. Αυτό είναι και το σημαντικότερο. Μαθαίνουμε να προσαρμοζόμαστε στη νέα κατάσταση, με σκυμμένο το κεφάλι, να δεχόμαστε ήττες που ξεκινάνε από τα σημαντικά μέχρι τα ασήμαντα. Με απάθεια. Κάποτε κάναμε πορείες για το ωράριο και το δικαίωμά μας στο ξενύχτι. Τώρα ούτε λόγος για διαμαρτυρίες. Δεχόμαστε παθητικά ό,τι μας σερβίρουν. Αυτό είναι και το πιο ανησυχητικό. Πότε θα ξενυχτήσουμε όπως παλιά;
0 σχόλια: