Δευτέρα 25 Ιουλίου 2011

Για την οικονομική δημοκρατία ρε γαμώτο...

Μπορεί ο Πάγκαλος να έχει το όνομα, αλλά τη χάρη του προκλητικού την έχει ο Παπούλιας. Πέρυσι, στη γιορτή της δημοκρατίας είχε κάνει λόγο για την «πολιτική τάξη» της Ελλάδας.Προφανώς παίρνοντας παράδειγμα από τον ίδιο και τους ομοίους του που πέρασαν όλη την παραγωγική τους ηλικία
ζώντας από την πολιτική, θεωρεί ότι η στη δημοκρατία υπάρχει χώρος για «πολιτική τάξη».

Αυτό όμως ήταν πέρυσι. Φέτος στην ίδια γιορτή πέταξε το αμίμητο περί «οικονομικής δημοκρατίας» και την «ανάγκη εμπέδωσής της». Φυσικά ο κ. Παπούλιας μιλώντας για οικονομική δημοκρατία εννοούσε, όπως εξήγησε και ο ίδιος, την ανάγκη για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Αυτό!

Για τον κ. Παπούλια, προφανώς, οι 25 φορολογικές απαλλαγές που διαθέτουν νόμιμα οι εφοπλιστές είναι στα πλαίσια της οικονομικής δημοκρατίας. Οι μειώσεις φορολογικών συντελεστών για τις πολυεθνικές ανήκουν κι αυτές στην οικονομική δημοκρατία.

Τα φορολογικά κίνητρα που υπάρχουν στα σοσιαλιστικά Παμπούκεια fast truck για ξένους επενδυτές είναι ενταγμένα και αυτά στην οικονομική δημοκρατία. Οι μειώσεις μισθών, οι περικοπές συντάξεων, οι απολύσεις στο μουλωχτό και χωρίς πολλές εξηγήσεις και αποζημιώσεις είναι κι αυτές ενταγμένες στην οικονομική δημοκρατία.

Το δικαίωμα να εκμεταλλεύεται ο εργοδότης νέους ανθρώπους μέχρι 26 χρονών δίνοντάς τους ξεροκόμματα για τη δουλειά τους, είναι κι αυτό «οικονομικά δημοκρατικό», για τον πρόεδρο ΑΥΤΗΣ της δημοκρατίας.

Ο κ. Παπούλιας θεωρεί «οικονομικά αντιδημοκρατικό» μόνο ό,τι είναι παράνομο, δηλαδή τη φοροδιαφυγή. Τη νόμιμη φοροδιαφυγή των εφοπλιστών, των ξένων επενδυτών και των πολυεθνικών τη θεωρεί μια χαρά.

Την εκμετάλλευση των νέων εργαζομένων και τις απολύσεις με τη μισή έως και καθόλου αποζημίωση τις θεωρεί λογικές και όμορφες καθώς δεν είναι παράνομες. Είναι νομιμότατες και σύμφωνα με τα όσα έχει ψηφίσει η «πολιτική τάξη» του.

Οι αμοιβές που λαμβάνει ο ίδιος ο κ. Παπούλιας, ο πρωθυπουργός, οι υπουργοί, οι σύμβουλοι, οι παρατρεχάμενοι και οι βουλευτές με τους δικούς του παρατρεχάμενους είναι κι αυτές δημοκρατικά οικονομικές ή οικονομικά δημοκρατικές, όπως και να το δεις το ίδιο είναι.

Ο Παπούλιας έχει την αίσθηση ότι είναι… φιλολαϊκός κι ότι οι ομιλίες του συγκινούν τους απλούς πολίτες. Είναι κι αυτό ένα σύμπτωμα όσων πάσχουν από ιδρυματισμό πολιτικών Μεγάρων, αρνούνται να εξέλθουν αυτών και χάνουν κάθε επαφή με την πραγματικότητα.

Ο κ. Παπούλιας είναι ο άνθρωπος που υποτίθεται ότι έχει χρέος να προστατεύει το πολίτευμα έστω και με το λόγο του ή ακόμη – ακόμη με τα υπονοούμενά του. Όμως ο κ. Παπούλιας έσπευσε να υποστηρίξει την επιταγές της Τρόικας, να στηρίξει το καθεστώς της και να συμμετέχει ως κορυφαίος πολιτικός παράγοντας στην κατάργηση της Δημοκρατίας, μέσω της υποχρεωτικής συναίνεσης όλων των πολιτικών δυνάμεων στις εντολές των τραπεζών.

Θα αποκαλύψω ένα μυστικό στον κ. Παπούλια. Δεν υπάρχει «οικονομική δημοκρατία». Είναι μία λεκτική παπαριά, διότι η ελεύθερη οικονομία δε σηκώνει δημοκρατικότητες.

Είναι γελοίο να εμφανίζεται ο Κάρολος Παπούλιας ξαφνικά ως συνεχιστής του Τσε Γκεβάρα. Η Δημοκρατία είναι μία και σε αυτήν εντάσσεται η οικονομία, η δικαιοσύνη, η κοινωνία. Σ’ ένα Κράτος που όποιος δεν έχει λεφτά και τύχει ν’ αρρωστήσει θα πεθάνει σε κάποιο ράντζο δημόσιου νοσοκομείου δεν υπάρχει ούτε Δημοκρατία, ούτε Αξιοπρέπεια.

Και μια που μιλήσαμε για Αξιοπρέπεια, αν δε ντρέπεται ο κ. Παπούλιας για το ρόλο που παίζει, ντρέπομαι εγώ για εκείνον.

kartesios
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις