Τετάρτη 31 Αυγούστου 2011

Όταν ο Σταμάτης Μαλέλης και ο Πέτρος Κωστόπουλος γίνονται καθηγητές δημοσιογραφίας...(τί ακριβώς περιμένεις να αλλάξει σε αυτή τη χώρα;)

Χθες συζητούσα με τον Στάθη Χαϊκάλη τον ιδρυτή της Communication EFFECT στο twitter για το οτι ο Πέτρος Κωστόπουλος θα διδάσκει από αυτή τη σεζόν σε ιδιωτικό ΙΕΚ.Προφανώς σε κάποιον από αυτούς τους σεμιναριακούς κύκλους εν είδει μικροαστικού masterclass
που ως πατέντα έχουν βρει οι εκπαιδευτικοί αυτοί οργανισμοί για να χώνουν τους πολυάσχολους (και μέχρι πρότινος πολυθεσίτες) τηλεοπτικοεπώνυμους δημοσιογραφικούς κράχτες έλκoντας αφελείς σπουδαστές και φουσκώνοντας τις τσέπες τους αμφότεροι.Λίγο αργότερα διαβάζοντας μια από τις αναρτήσεις του mediablog έπεσα πάνω στην φάτσα του Σταμάτη Μαλέλη,ο οποίος αφού την στα τέλη της προηγούμενης σεζόν και πάνω στην έκρηξη των Αγανακτισμένων μας είχε απασχολήσει με την μακιαβελική του απόφαση να δημιουργήσει πολιτικό κίνημα (είχε γράψει ο Άρης σχετικά), τώρα διαφημίζει με την έναρξη της εκπαιδευτικής περιόδου τις εγγραφές στην δημοσιογραφική σχολή του.

Δεν ξέρω αν το έχουμε συνειδητοποιήσει ακριβώς αλλά μέσα σε αυτό τον εκκωφαντικό θόρυβο που συντελείται καθώς η φούσκα που ξεκίνησε το 81 σκάει και το ωστικό της κύμα εξαπλώνεται σαρώνοντας αδιακρίτως στο περασμά της και η χρεωκοπημένη κατάσταση έρχεται για να πάρει τη θέση της παλιάς ευημερίας υπάρχουν ακόμα αναμεσά μας  οι εμβληματικοί εκπρόσωποι της παλιάς τάξης πραγμάτων είτε ως πολιτικοί αναμορφωτές-διαχειριστές είτε ως μαριονέττες.

Πρέπει να ομολογήσω βέβαια πως αυτό δεν με εκπλήσσει. Ήταν σχεδόν ιστορικά αναμενόμενο. Όπως μετά τη Χούντα η επικράτεια γέμισε με χιλιάδες "ήμουν κι εγώ στο Πολυτεχνείο dude" (προφανώς ως ολογράμματα;-), όπως μετά το 81 συντάξεις κατοχικών αντιστασιακών έπαιρναν όσοι έκαναν ιδιοσυγκρασιακό grooming στους καταπράσινα αθυρόστομους βοστρύχους του Βαγγέλα Γιαννόπουλου, όπως στα 90ς οι Ρηγάδες χαιδολογούσαν με το αζημίωτο το εκδοτικό εφηβαίο του Bobολα, έτσι και τώρα θα συμβεί σχεδόν αναπόφευκτα αυτό που όλοι υποψιαζόμαστε.

Οι αγνές αγανακτισμένες Ζαν Ντ' Αρκ θα καούν πρώτες στην πυρά ως αφελής εμπροσθοφυλακή ενώ τριγύρω οι διάφοροι Σαβαναρόλα και Μακιαβέλι κάθε πλευράς, όχθης και απόχρωσης θα σχεδιάζουν με ιδιοτελή μανία τις θέσεις τους για την επόμενη μέρα αφού θα έχουν φανατίσει, διχάσει, ξεγελάσει. Μπορεί να σου ακούγεται δυσοίωνο αλλά ήδη συμβαίνει και όποιος είναι στοιχειωδώς αφανάτιστος το παρατηρεί.

Θα μου πεις, το ίδιο είναι να είσαι το Cosmopolitan του σταλινικού aka Ριζοσπάστης και να γράφεις πικραμυγδαλένια αντίο για τον Λεωνίδα Κύρκο και  και το ίδιο είναι να είσαι η ξελιγωμένη glossy Πράσινη Βίβλος aka Nitro της Τζό Τόγκου, της Ορθούλας Παπαδάκου και κάθε άλλης νεόπλουτης parishiltonικής αμοιβάδας που η εικοσαετία που πέρασε εξέθρεψε κατά χιλιάδες αφού η ζωή (μας) ήταν πολύ γαμάτη για να μην είναι χλιδάτη;

Όχι δεν είναι το ίδιο και το παρατηρούμε καθημερινά σε οτι έχει να κάνει με όσους εξέθρεψε ο κωστοπουλισμός και οι μιμητές του οι οποίοι όλοι μαζί φαίνονται πιο γκροτέσκοι απ' οτι η Παπαρήγα με το βαρύ μακιγιάζ στο τηλεοπτικό ντιμπεϊτ των πολιτικών αρχηγών πριν μερικά χρόνια.

Μπορεί να έχουν κλείσει  διαφημιστικές, μπορεί οι κυκλοφορίες του trashlifestyle να κατρακυλάνε ακάθεκτες, μπορεί τα κανάλια ως μοχλός εξουσίας και επιρροής ενός συγκεκριμένου τρόπου ζωής να έχουν φτάσει στην πλήρη ανυποληψία αλλά αυτοί εκεί επιμένουν. Σαν τις παλιές χουντικές που νοσταλγούν το δικατατορικό παντεσπάνι που τις ταϊσε ο Παπαδόπουλος,αυτές οι ημιμαθείς neoχουντικές  του χυδαίου καταναλωτισμού που γέννησαν οι "καλύτερες μέρες" της πρώτης πασοκικής οχταετίας και λουστράρισε η 20ετία της ιδιωτικής τηλεόρασης αφού ρίξουν ένα συνήθως υποκριτικό δάκρυ για τις περασμένες υπερβολές μας κάνουν ένα χυδαiό pat - pat στη πλάτη, μας κλείνουν αγανακτισμένα το μάτι και προσπαθούν να χωρέσουν στα ευρύπρωκτα οπισθιά τους ότι μπορούν υπό τις νέες συνθήκες.

Είναι λοιπόν ο Κωστόπουλος και ο Μαλέλης οι δημοσιογραφικοί Παπανούτσοι της επόμενης γενιάς; Είναι δυνατόν οι εμβληματικοί εκπρόσωποι της δυσώδους φούσκας που μας οδήγησε εδώ που μας οδήγησε να αναλαμβάνουν και ρόλο εκπαιδευτικού ταγού; Θα μου πεις αυτό δε κάνανε μια ζωή; Εκπαιδεύσανε τις μάζες στη χοντροκοπιά, τη φτήνια και τη χυδαιότητα. Τώρα απλά θα συνεχίσουν να το κάνουνε με συνδρομή.


ο Πάνος Μιχαήλ στη lifo
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις