Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Η εγκωμιαστική κριτική του Κώστα Γεωργουσόπουλου για τον Μάρκο Σεφερλή...(αυτό είναι η "εκδίκηση της γυφτιάς")

Ο πιο σημαντικός Έλληνας κριτικός θεάτρου (που έχει τσακωθεί με σπουδαίους θεατράνθρωπους λόγω των αυστηρότατων κριτικών του) κάνει τη μεγάλη έκπληξη στα σημερινά ΝΕΑ.Ήταν πολύ πρωί για μένα όταν μπήκα στο αεροπλάνο σήμερα, κι έτσι όταν μας μοίρασαν τις εφημερίδες και διάβασα τα Νέα αναρωτήθηκα για λίγο αν είχα δει καλά ή αν ονειρευόμουν.

 Μπορεί ο Κώστας Γεωργουσόπουλος να μη χαρίζει κάστανα (οι κόντρες του είναι ιστορικές) και να θάβει ανάλογα με το γούστο του παραστάσεις και σκηνοθέτες, σήμερα το πρωί έκανε την έκπληξη, στην βαθύτατα επιδραστική του στήλη που διατηρεί στα ΝΕΑ εδώ και δεκαετίες.

Τελικά είχα δει καλά. Να μερικά αποσπάσματα απ' την, σχεδόν εκθειαστική κριτική  του Γεωργουσόπουλου για την νέα παράσταση του Μάρκου Σεφερλή.


Λαϊκό σατιρικό θέατρο
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011

Ακρογωνιαίος λίθος του επιθεωρησιακού είδους είναι ο [κάθε] ηθοποιός. Αυτός ο πολυμήχανος μίμος, τραγουδιστής, χορευτής, χρήστης των ιδιόλεκτων (εφήβων, ντοπιολαλιών, υποκόσμου, αλλοδαπών) και χαρισματικός διαλεκτικός στην επικοινωνία του με το λαϊκό κοινό. Μέγας αυτοσχεδιαστής και συχνότατα συν-γραφέας του κειμένου - νούμερου. Αυτό το υποκριτικό θηρίο πρέπει να έπεται και να προηγείται άλλου θηρίου και εντός δέκα λεπτών να σχεδιάσει τύπο, να εφεύρει σλόγκαν, να βρει τον σατιρικό πυρήνα - στόχο του, να τον σχολιάσει και στιχουργικά πάνω σε γνωστά τραγουδιστικά σουξέ και να αφήσει φεύγοντας από τη σκηνή ανεξίτηλο στίγμα.

Ενας τέτοιος μίμος αλλά συνάμα και συγγραφέας είναι ο Μάρκος Σεφερλής. Και να μην ξανακούσω για «Δελφινάριο», γιατί θα αξιώσω αν είναι καλλιτέχνης του θεάτρου ή διανοούμενος ο τιμητής να μου πει αν μπορεί να πράξει επί σκηνής και να διεκπεραιώσει τόσα μιμήματα άλλος σήμερα έλληνας ή και ξένος νουμερίστας. Αυτό το μιμητικό θηρίο έως τρεις περίπου ώρες στο «Δελφινάριο» Παρασκευή βράδυ με 1.200 θεατές μονοπωλεί τη σκηνή, τραγουδά, χορεύει, ακροβατεί, αυτοσχεδιάζει, μεταμορφώνεται (σε γριά, σε Πάττυ, σε κομπάρσο σε πειρατικό σίριαλ, μπαλαρίνα, μάγκα τεμπελχανά, «ευαίσθητο» μόδιστρο αλλά και χαρισματικό κομφερανσιέ που κρατάει σε εγρήγορση και άμεση επικοινωνία το κοινό μισή ώρα.

Βρίσκει περιστασιακούς στόχους μέσα στο κοινό και κλιμακώνει μέχρι απογειώσεως τα πειράγματά του, κατορθώνοντας να βάλει μέσα στο θεατρικό παιχνίδι και τρεις τέσσερις θεατές, παίζοντας μαζί τους κάθε βράδυ νέο νούμερο.

Βασικός συμπαίχτης και... συνένοχος επί σκηνής ο Γιάννης Καπετάνιος και από κοντά ο έμπειρος Γιώργος Πετρόχειλος και δύο σταθερές και γράφουσες στο είδος κυρίες, η Αρετή Ζαχαριάδη και η Βασιλική Αγγέλη. Ο νεαρός Στέλιος Κρητικός συμπληρώνει τον εξαμελή θίασο!

Πού ακούστηκε επιθεώρηση με έναν κυρίαρχο νουμερίστα. Και όμως, ο Σεφερλής δεν κουράζει, είναι συνεχώς απροσδόκητος και δεν φείδεται αυτοσχεδιαστικών τεχνασμάτων.

Θέαμα για όλη την οικογένεια (συνέχεια του άρθρου)
Το κείμενο είναι από τα καλύτερα της τελευταίας επιθεωρησιακής σοδειάς. Ευθύβολη πολιτική σάτιρα, νυστέρι χωρίς φτηνούς κολακευτικούς σε εποχή κρίσης λαϊκισμούς. Συγγραφείς ο Σεφερλής και ο Στέλιος Παπαδόπουλος.

Θα μπορούσα μάλιστα να πω ότι πέρα από μερικά από την εποχή του Αριστοφάνη σατιρικά μοτίβα (το πέρδεσθαι, η ιθυφαλλία κ.τ.λ.) στο «Δελφινάριο» έχει επανέλθει το θέαμα κατάλληλο για όλη την οικογένεια. Το βράδυ που είδα την παράσταση υπήρχαν στο κοινό και οικογένειες (σύζυγοι, πεθερές, κουνιάδες) και αμαξάκια με μωρά.

Ναι, αυτό είναι λαϊκό θέατρο όπως του Λένυ του Βρωμόστομου στη Νέα Υόρκη, του Καρλ Βάλεντιν στο Βερολίνο, του Τοτό στην Ιταλία, του Καντίφλας στην Ισπανία, του Φερναντέλ στη Γαλλία, των κλόουν και των μίμων του αγγλικού Μιούζικ Χολ.

Στο «Δελφινάριο» σε μια πλούσια σκηνογραφική και ενδυματολογική παραγωγή ένα δεκαμελές μπαλέτο με χορογράφο τον Αλέξανδρο Κουλίτσκιν συμπληρώνει την παραδοσιακή συνταγή με μουσική του Νίκου Βεντουράτου.

το είδαμε στη lifo


 
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις