Μπορεί ο Κώστας Γεωργουσόπουλος να μη χαρίζει κάστανα (οι κόντρες του είναι ιστορικές) και να θάβει ανάλογα με το γούστο του παραστάσεις και σκηνοθέτες, σήμερα το πρωί έκανε την έκπληξη, στην βαθύτατα επιδραστική του στήλη που διατηρεί στα ΝΕΑ εδώ και δεκαετίες.
Τελικά είχα δει καλά. Να μερικά αποσπάσματα απ' την, σχεδόν εκθειαστική κριτική του Γεωργουσόπουλου για την νέα παράσταση του Μάρκου Σεφερλή.
Λαϊκό σατιρικό θέατρο
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Δευτέρα 29 Αυγούστου 2011
Ακρογωνιαίος λίθος του επιθεωρησιακού είδους είναι ο [κάθε] ηθοποιός. Αυτός ο πολυμήχανος μίμος, τραγουδιστής, χορευτής, χρήστης των ιδιόλεκτων (εφήβων, ντοπιολαλιών, υποκόσμου, αλλοδαπών) και χαρισματικός διαλεκτικός στην επικοινωνία του με το λαϊκό κοινό. Μέγας αυτοσχεδιαστής και συχνότατα συν-γραφέας του κειμένου - νούμερου. Αυτό το υποκριτικό θηρίο πρέπει να έπεται και να προηγείται άλλου θηρίου και εντός δέκα λεπτών να σχεδιάσει τύπο, να εφεύρει σλόγκαν, να βρει τον σατιρικό πυρήνα - στόχο του, να τον σχολιάσει και στιχουργικά πάνω σε γνωστά τραγουδιστικά σουξέ και να αφήσει φεύγοντας από τη σκηνή ανεξίτηλο στίγμα.
Ενας τέτοιος μίμος αλλά συνάμα και συγγραφέας είναι ο Μάρκος Σεφερλής. Και να μην ξανακούσω για «Δελφινάριο», γιατί θα αξιώσω αν είναι καλλιτέχνης του θεάτρου ή διανοούμενος ο τιμητής να μου πει αν μπορεί να πράξει επί σκηνής και να διεκπεραιώσει τόσα μιμήματα άλλος σήμερα έλληνας ή και ξένος νουμερίστας. Αυτό το μιμητικό θηρίο έως τρεις περίπου ώρες στο «Δελφινάριο» Παρασκευή βράδυ με 1.200 θεατές μονοπωλεί τη σκηνή, τραγουδά, χορεύει, ακροβατεί, αυτοσχεδιάζει, μεταμορφώνεται (σε γριά, σε Πάττυ, σε κομπάρσο σε πειρατικό σίριαλ, μπαλαρίνα, μάγκα τεμπελχανά, «ευαίσθητο» μόδιστρο αλλά και χαρισματικό κομφερανσιέ που κρατάει σε εγρήγορση και άμεση επικοινωνία το κοινό μισή ώρα.
Βρίσκει περιστασιακούς στόχους μέσα στο κοινό και κλιμακώνει μέχρι απογειώσεως τα πειράγματά του, κατορθώνοντας να βάλει μέσα στο θεατρικό παιχνίδι και τρεις τέσσερις θεατές, παίζοντας μαζί τους κάθε βράδυ νέο νούμερο.
Βασικός συμπαίχτης και... συνένοχος επί σκηνής ο Γιάννης Καπετάνιος και από κοντά ο έμπειρος Γιώργος Πετρόχειλος και δύο σταθερές και γράφουσες στο είδος κυρίες, η Αρετή Ζαχαριάδη και η Βασιλική Αγγέλη. Ο νεαρός Στέλιος Κρητικός συμπληρώνει τον εξαμελή θίασο!
Πού ακούστηκε επιθεώρηση με έναν κυρίαρχο νουμερίστα. Και όμως, ο Σεφερλής δεν κουράζει, είναι συνεχώς απροσδόκητος και δεν φείδεται αυτοσχεδιαστικών τεχνασμάτων.
Θέαμα για όλη την οικογένεια (συνέχεια του άρθρου)
Το κείμενο είναι από τα καλύτερα της τελευταίας επιθεωρησιακής σοδειάς. Ευθύβολη πολιτική σάτιρα, νυστέρι χωρίς φτηνούς κολακευτικούς σε εποχή κρίσης λαϊκισμούς. Συγγραφείς ο Σεφερλής και ο Στέλιος Παπαδόπουλος.
Θα μπορούσα μάλιστα να πω ότι πέρα από μερικά από την εποχή του Αριστοφάνη σατιρικά μοτίβα (το πέρδεσθαι, η ιθυφαλλία κ.τ.λ.) στο «Δελφινάριο» έχει επανέλθει το θέαμα κατάλληλο για όλη την οικογένεια. Το βράδυ που είδα την παράσταση υπήρχαν στο κοινό και οικογένειες (σύζυγοι, πεθερές, κουνιάδες) και αμαξάκια με μωρά.
Ναι, αυτό είναι λαϊκό θέατρο όπως του Λένυ του Βρωμόστομου στη Νέα Υόρκη, του Καρλ Βάλεντιν στο Βερολίνο, του Τοτό στην Ιταλία, του Καντίφλας στην Ισπανία, του Φερναντέλ στη Γαλλία, των κλόουν και των μίμων του αγγλικού Μιούζικ Χολ.
Στο «Δελφινάριο» σε μια πλούσια σκηνογραφική και ενδυματολογική παραγωγή ένα δεκαμελές μπαλέτο με χορογράφο τον Αλέξανδρο Κουλίτσκιν συμπληρώνει την παραδοσιακή συνταγή με μουσική του Νίκου Βεντουράτου.
το είδαμε στη lifo
Ετικέτες
0 σχόλια: