Δεν υπάρχει καλύτερη ώρα από τα απογεύματα σαν αυτό. Δεν κουνιέται τίποτα πίσω σου. Amores perros σκέφτηκα. Όχι εσένα. Την ταινία. Και αυτό το τραγούδι. Όπως εκείνος ο δρόμος που γυρίσαμε ένα εκατομμύριο φορές, γελώντας και δακρύζοντας, ακούγοντας τα πιο όμορφα τραγούδια του κόσμου σε ένα αμάξι, όπως εκείνο το πρωϊ, Κυριακής, που έβαλα να δω αυτήν την ταινία, που δεν θα ξεχάσω ποτέ, όπως ποτέ δεν ξέχασα όταν έφυγες στο δρόμο μας, περπατώντας και έβλεπα την όμορφή σου πίσω όψη, και το ήξερα πως περπατάς για το επέκεινα που δεν έχει πίσω.
Αγάπησα την πίσω όψη σου με αυτή τη μουσική, τόσο πολύ που δεν σε γνώρισα πια από μπροστά, δεν είχες βάθος στα μάτια, μόνο μια ιδέα ανθρώπου από τα παλιά μας, μόνο μια μουσική να σε ακολουθεί, σαν αυτή. Μόνο αυτή.
0 σχόλια: