Σάββατο 2 Απριλίου 2011

Η τέχνη να λες παραμύθια-για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου


Γράφει ο Νίκος Πιλάβιος-Η τέχνη να λες παραμύθια είναι συνδυασμός δύο τεχνών: Είναι η τέχνη
του συγγραφέα - δηλαδή: καλή ιστορία, πλοκή με φαντασία, πλούτος
λέξεων κ.λπ. και είναι και η τέχνη
του ηθοποιού - δηλαδή: ζεις την
ιστορία, μεταδίδεις τα συναισθήματά σου κ.λ.π.

Η τέχνη να λες παραμύθια είναι η τέχνη του πατέρα ή της μάνας που
λένε παραμύθια στα παιδιά τους, του παππού ή της γιαγιάς στα εγγόνια
τους. Σήμερα, μοιάζει να έχουμε χάσει την τέχνη να λέμε παραμύθια;

Όσοι είναι πάνω από πενήντα, θα θυμούνται ανθρώπους της γειτονιάς
ή φίλους της οικογένειας, μπαμπάδες ή παππούδες, να διηγούνται -
σαν να λένε παραμύθια - ιστορίες από τον πόλεμο του ‘40, ιστορίες
από το αντάρτικο, ιστορίες για ναυάγια και καταστροφές, ιστορίες για
βασιλιάδες και πολιτικούς, ιστορίες για παιδιά που χάθηκαν, ακόμα και
ιστορίες για φαντάσματα. ‘Η να λένε κανονικά, κλασσικά παραμύθια,
που εμείς - ως παιδιά τότε - ζητάγαμε ν’ ακούσουμε ξανά και ξανά,
για να ζούμε τον ηδονικό φόβο όταν δυσκόλευαν τα πράγματα για
τους ήρωες του παραμυθιού, ενώ αδημονούσαμε για την έκρηξη της
χαρούμενης λύτρωσης που μας περίμενε στο τέλος της ιστορίας, γιατί
δεν είχε σημασία που το ξέραμε, όπως δεν έχει σημασία που ξέρεις το
τέλος στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες. Επειδή εκείνο που έχει σημασία
είναι η αφήγηση της ιστορίας, είναι η μαστοριά εκείνου που τη λέει, είναι
η τέχνη να λες την ιστορία, ως ηθοποιός, ως πατέρας, ως μάνα, ως
παππούς, ως γιαγιά, ως κάποιος που νοιώθει φροντίδα κι αγάπη για το
παιδί που ακούει. Και εκεί νομίζω ότι είναι η τέχνη, εκεί είναι η μαγεία του
παραμυθιού που ακούγαμε όταν είμαστε μικροί. Ο «παραμυθάς» τότε -
είτε ήταν ο μπαμπάς ή ο παππούς είτε η μαμά ή η γιαγιά - όταν έλεγε το
παραμύθι, ένοιωθες ότι άνοιγε την καρδιά του και πίσω από τα λόγια του
παραμυθιού, ξεχυνόταν από εκεί η αγάπη του για σένα, το παιδί του ή το
εγγόνι του. Η τέχνη του παραμυθιού, είναι η τέχνη ν’ ανοίγεις την καρδιά
σου. Κι αυτό κρύβει αγάπη και φροντίδα για τα παιδιά.

Ο Νίκος Πιλάβιος, γνωστός σε όλους ως "Ο Παραμυθάς" των παιδικών μας χρόνων, διατηρεί προσωπική ιστοσελίδα που μπορείτε να επισκεφθείτε εδώ http://www.paramithas.gr
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις