Κυριακή 3 Απριλίου 2011

Σώμα μου...

Τον Φεβρουάριο του  2009, κάπου στις αρχές του , μαζί με έναν αγαπημένο μου φίλο, κατέβηκα στο Γκάζι να δω την περίφημη έκθεση BODIES. Ήταν το place to be των εκδηλώσεων που γίνανε στην πόλη εκείνο το χειμώνα, πράγματι ήταν μια σοκαριστική εμπειρία
 και μια θαυμάσια έκθεση μεταμοντέρνου ρεαλισμού.Το πραγματικά υπέροχο εκείνης της έκθεσης, ήταν η θέαση της πραγματικότητας του ανθρώπινου σώματος, από μέσα όμως. Για πρώτη φορά είδα τα συκώτια μου και τα αιμοφόρα αγγεία μου ζωντανά, είδα τι παθαίνω που καπνίζω, πώς κυλάει το αίμα στις φλέβες μου και όλα αυτά τα συγκλονιστικά...
Εκείνη την μέρα, σε μια άκρη της έκθεσης, υπήρχε ένα μικρό περίπτερο ενημέρωσης για την δωρεά οργάνων. Τότε στην Ελλάδα, ελάχιστοι άνθρωποι ήταν δωρητές. Με το σχέδιο νόμου που προωθεί η κυβέρνηση, όλοι οι Έλληνες πολίτες είναι εν δυνάμει δωρητές οργάνων μετά θάνατον, αν φυσικά δεν δηλώσουν νωρίτερα το αντίθετο...Έτσι, ξαφνικά, το ποσοστό δωρητών οργάνων στην χώρα, εκτοξεύεται στο 100%. Καταπληκτικό, είμαστε απόλυτα ανθρωπιστές, με μια νομική τρίπλα, θα πρέπει λοιπόν να σκεφτούμε σοβαρά τα ποσοστά, τις έρευνες και τα στοιχεία που ακούμε στην τηλεόραση...
Τότε που πήγα στην έκθεση, ενθουσιάστηκα με την ιδέα της δωρεάς των οργάνων μου. Επισκέφτηκα το σχετικό site, διάβασα τα απαιτούμενα και στη συνέχεια απευθύνθηκα στο ΚΕΠ να ζητήσω την φόρμα Εγγραφής στο Εθνικό Μητρώο Δωρητών. Δεν την ήξεραν...Ίσως έφταιγε το γεγονός ότι ήμουν τότε μόνιμος κάτοικος επαρχιακής πόλης, αλλά νόμιζα πως όλα τα ΚΕΠ, είναι ίδια. Δεν ξέρω τι έγινε μετά, αποφάσισα να μην ασχοληθώ. Με το νέο νομοσχέδιο, μπορώ ούτως ή άλλως να δωρίσω τα όργανά μου στην ανθρωπότητα. Είμαι ευχαριστημένη.
Το Ευρωβαρόμετρο όμως, είναι ενδεικτικό της γενικής επιφύλαξης των Ελλήνων στις δωρεές. Στην ερώτηση «ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν επιθυμείτε να γίνετε δωρητές οργάνων», το 45% των Ελλήνων απάντησαν ότι δεν εμπιστεύονται το σύστημα, το 31% απάντησαν ότι φοβούνται την «εκμετάλλευση» του ανθρωπίνου σώματος, ενώ το 10% επικαλέστηκε θρησκευτικούς λόγους.
Είναι όπως το θέμα με το τσιγάρο. Μου αρέσει να καπνίζω, σέβομαι αυτόν που δεν καπνίζει, αλλά πραγματικά νομίζω ότι ζω σε έναν κόσμο υποκρισίας, όπου όλοι ξαφνικά μισούν το τσιγάρο, είναι οικολόγοι, κάνουν ποδήλατο και τρώνε χόρτα. Δεν είναι έτσι, τουλάχιστον στο βαθμό που μπορώ να αντιληφθώ και να ερμηνέψω τον κόσμο γύρω μου. Το θέμα της δωρεάς οργάνων, είναι για μένα προσωπικό δεδομένο, ίσως από τα μοναδικά απόλυτα προσωπικά δεδομένα. Και πρέπει να υπάρχει επιλογή. Το νομοσχέδιο φυσικά δίνει την δυνατότητα να αρνηθεί ο πολίτης την αφαίρεση. Αλλά αυτό απαιτεί ενημέρωση. Στις μεγαλύτερες ηλικίες και στην συντηρητική μας Ελλάδα, είναι σίγουρο πως ο νόμος θα φέρει παρανοήσεις και αντιπαραθέσεις.
Δεν γινόμαστε αλτρουιστές σε μια μέρα. Η γνώση, η ενημέρωση και η παιδεία μας κάνει. Νομίζω πως ο νόμος εκβιάζει την ανθρωπιά μας, αφού το κράτος αδυνατεί να την κάνει τρόπο ζωής μας, μέσα από τα σχολεία και την εκπαίδευση. Γιαυτό και θα αποτύχει. Το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, ισχύει πάντα και από τις δυο πλευρές. Αν και είμαστε όλοι παιδιά του Descartes, πιστεύουμε στον δυϊσμό σώματος και ψυχής, πιστεύουμε όμως πάνω από όλα στο Cogito ergo sum, στο  “I think, therefore I am", στο "σκέφτομαι άρα υπάρχω". Και βλέπουμε πάντα με επιφύλαξη αυτόν τον "προοδευτισμό".                                                                                                                    
Δες και αυτό...

Βιομηχανικό παιδί...

Βιομηχανικό παιδί...
Νομίζω είμαι βιομηχανικό παιδί εγκλωβισμένο σε κήπους με ξεριζωμένους λωτούς, αγριολεμονιές και τριαντάφυλλα που αρνούνται να μεγαλώσουν. Υπάρχουν τέτοια, τριαντάφυλλα νάνοι.

Nueva Cosmo

Nueva Cosmo
Δεν είχες αλλάξει. Είχες απλά πάει σε άλλο τόπο. Σαν να αγνοούσες γύρω σου το ρουν της πόλης, τη φασαρία, εσύ ο πάντα άνθρωπος της εξοχής, που δεν την άντεχες καν, ούτε για μια ζωή, ούτε για μια στιγμή. Και κάπνιζες

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)

Για τον Φ.Κάφκα (1883-1924)
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην κανονικότητα και το παράλογο του κόσμου, πολύ λεπτή και άκρως επικίνδυνη, να την δεις, να την κατανοήσεις και τελικά να την περάσεις χωρίς να σε καταπιεί στο χάος της.

Μικρή ιστορία Κυριακής

Μικρή ιστορία Κυριακής
Τα πιο ωραία μπαρ του κόσμου, είναι αυτά που δεν πήγα ακόμη. Δεν ξέρω πόση νεότητα πρέπει να ξοδευτεί ακόμη σε ωραίες, ξύλινες, στοργικές μπάρες, με λευκά ποτά και μαύρες μπύρες από την Ιρλανδία,

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...

Βγες μ΄ένα κορίτσι που δεν διαβάζει...
Βγες ραντεβού με ένα κορίτσι που δεν διαβάζει. Ανακάλυψε την στη μελαγχολική ζοφερότητα ενός μπαρ του συρμού, ή στο καπνισμένο, ιδρωμένο και αλκοολούχο χώρο ενός club

"Μην προσπαθείς"

"Μην προσπαθείς"
Ο Τσαρλς Μπουκόφσκι, πέθανε στις 9 Μαρτίου του 1994 από Λευχαιμία στην Αμερική, μια χώρα που ποτέ δεν αγάπησε, γιατί και αυτή ποτέ δεν τον αγάπησε.

Ο γιος των Κράμερ

Ο γιος των Κράμερ
Οι απορίες μου εξαντλούνται σε χαζά ερωτήματα, πχ. τι απέγινε το πιτσιρίκι που έπαιζε στο Κράμερ εναντίον Κράμερ, γιατί ήταν όμορφο και με κάνει να αναρωτιέμαι.

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)

Karl Marx (μικρή αναφορά για μια επέτειο)
Η διαλεκτική του Χέγκελ, που τόσο τον γοήτευσε στα νεανικά του χρόνια, στάθηκε η αφορμή για την ιστορικά διαρκώς αναθεωρήσιμη φιλοσοφία του, αυτός ο οποίος πρώτος απέρριψε

Το καλύτερο app που βρήκα

Το καλύτερο app που βρήκα
Το καλύτερο μακράν I-phone app, που έχω ανακαλύψει είναι το Urban Dictionary γιατί εκτός από το ότι είναι πολύ αστείο και με μοναδικούς ορισμούς, μαθαίνεις απίστευτη slag

What Art Would You Like To See Before You Die?

What Art Would You Like To See Before You Die?
Μπορεί η τελευταία επιθυμία να είναι και η σημαντικότερη στην ζωή ενός ανθρώπου, αν και προσωπικά πιστεύω ότι η επιθυμία που εκπληρώνεται πριν το τέλος, είναι η λιγότερο ικανή να προσφέρει ευτυχία.

Casablanca...

Casablanca...
Έβαλα ταινία. Καζαμπλάνκα. Μυθική με ατελείωτους σακατεμένους έρωτες. Θα την κοίταζα αλλά χθες, ήταν μια μεγάλη νύχτα που άκουσα πολλά πουλιά. Κάποτε ξύπναγα χαράματα
Από το Blogger.

Δημοφιλείς αναρτήσεις