witnessfree.blogspot.com

Μερικές μέρες, είναι πιο εύκολες από τις άλλες. Κυλάνε σαν νεράκι, που λένε, περνάνε ξυστά και δεν μου ξύνουν πλάτες, πόδια, ψυχές. Άλλες πάλι δεν τις έχεις τόσο έυκολα. Πονάνε στα ξημερώματα, στα βράδυα, πάντα πιο πολύ στα μεσημέρια...Όμως αυτές τις μέρες που ζεις ούτως ή άλλως, είναι παράξενες οι ειδήσεις τους, μεγάλες οι ανοχές τους.
Δεν αντέχεις τόση κατρακύλα εύκολα, ειδικά αν είσαι από την πάστα των χαζών. Ανοίγεις το κουτί και βλέπεις μια βία μεγάλη στα λόγια και τις πράξεις.Εύκολα περνάνε και εύκολα έρχονται; Όχι, το easy come and easy go, είναι πολύ ωραία αμερικανιά, αλλά ρε φίλε εδώ είναι Ελλάδα, δεν ξέρω αν το χεις πάρει χαμπάρι, αλλά δεν παλεύεται αυτή η βία τόσο πολύ να γυρνάει και να πέφτει πάνω μου, να την συναντώ παντού και να γελάει ΠΑΝΤΑ, πάντα όμως, τόσο αμαχητί νικήτρια, τόσο εύκολα επιβάλλουσα...Αν δεν της άνοιξα την πόρτα τότε πώς μπήκε στο σπίτι μου; Πήρα τις αποφάσεις μου και πρέπει όλοι να τις πάρουμε. Αυτή η κυρία, πρέπει  να φύγει από το λαιμό μας. Αυτή τη φορά ο φόβος που την εκτρέφει, πρέπει να φύγει, να πεθάνει. Με μια φωνή, ένα μεγάλο ουρλιαχτό τα ξημερώματα.