"Να γράφεις πάντα μεθυσμένος....να διορθώνεις ξεμέθυστος...."όποιος γράφει καμιά φορά, ξέρει καλά τι εννοεί. Να διαλέγεις τον θάνατό σου, έστω και αν αυτός είναι παρέα με ένα πιστόλι στον κρόταφο, αν έχεις ζήσει μια υπέροχη ζωή, όπως αυτή που αξιώθηκε να ζήσει ο Ernest Hemingway.
Κοσμοπολίτης, με όλη την έννοια της λέξης στα δύσκολα χρόνια του πρώτου μισού του εικοστού αιώνα, ταξιδευτής και συλλέκτης εμπειριών μέσα από την δημοσιογραφία, ερωτευμένος με τον έρωτα και τη ζωή, τόσο σπουδαίος, τόσο αντιφατικός και τόσο συγκλονιστικός συγγραφέας, πανέμορφος από την νιότη μέχρι τα πρώϊμα γεράματα, που ευτυχώς δεν τον κατέλαβαν, αφού αυτός τα πρόλαβε, τα ακινητοποίησε και πέρασε στο πάνθεον των μεγάλων και ιδιοφυών ανθρώπων.
Τι μοναδική ζωή, από την Αμερική σε όλη την Ευρώπη, στην Κούβα και πίσω στην Αμερική, με αναγνώριση, υστεροφημία και μια σκιά, αυτή της θλίψης, της αυτοκαταστροφής, που συνοδεύει πάντα σπουδαίους ανθρώπους, λες και αυτό είναι πάντα το τίμημα μιας μεγαλοσύνης, το φράγμα του θεού, στο κοφτερό μυαλό των ανθρώπων.
Αυτοκτόνησε, λίγες μέρες πριν τα 62α γεννέθλιά του, σαν σήμερα, 2 Ιουλίου του 1961. Ήταν ο δεύτερος πιο όμορφος γέρος που ξέρω. Και ο "Γέρος και η Θάλασσα", είναι από τα πιο όμορφα βιβλία που διάβασα ποτέ. Να γράφεις πάντα μεθυσμένος. Να διορθώνεις ξεμέθυστος. Είναι μια καλή συμβουλή από έναν καλό άνθρωπο.
Ετικέτες
0 σχόλια: